Zauważyliście, że czasem gadam z Duchami? :)))

Ok. Już nie straszę i spadam :)

Pamiętam, że Soren Kierkegaard pięknie i mocno do mnie przemówił. Może dlatego jeszcze się nie zgubiłam, a może całkiem zagubiona jestem? Jednak wierzę.

Właśnie fragment o synu Abrahama wyrzuciłem z autorytatnrej dla mnie Biblii. Kim jawi się taki bóg nie napiszę, bo obrażę uczucia...
Pozdrawiam.

Dziękuję Dorota!

Musi mi wystarczyć, że patrzy!

Zatrzymałaś Lucynko. Historia Abrahama wzbudza we mnie skrajne emocje. ale bardziej w stronę Boga niż Abrahama, który po prostu bezgranicznie wierzył... to Bóg wydaje się okrutny...i to się kłóci z obrazem ,że Bóg jest miłością...ale nieważne, ja tak mam :)
Pozdrawiam serdecznie

To dla mnie jedna z najdokliwszych historii o samotności człowieka.

raczej nieuważna:))))
bo przecież znam tę opowieść.

O jak miło, goście przyszli! A już myślałam, że mnie nie czytacie:))) W takich chwilach obiecuję sobie, asertywność na portalu, bo najczęściej czytam cichutko, jakby mnie nie było:) A jestem bardzo!

Avo, "zechce"! Znasz historię Izaaka i Abrahama? Dla mnie jest ona jak studnia, baaardzo głęboka, aż się w głowie kręci, gdy zaglądam:))) Dzięki uważna Czytelniczko!

Z przyjemnością przeczytałam :-)

zechce czy zechcesz*?

Zaciekawił mnie twój wiersz.
Pozdrawiam:)