tetu, Leszku, meszuge, miło mi, że tekst poruszył odpowiednie struny... czyli wszystko gra;-)

" ta nasza młodość ten szczęsny czas"...

zobrazowałeś to tak, m a r s i e, że nawet " fizjolog" by tego nie wymyślił

nie chcę, ale muszę się napić;)

pozdrawiam

Ciekawy wiersz a końcówka już taka zaduszkowa, albi mi się tylko tak kojarzy
Pozdrawiam

Świetnie napisane!
Od razu skojarzyło mi się z powieścią
Leonardo i machina śmierci. Bardzo fajny.

Ważne, że tekst budzi emocje. To mi wystarcza. Dobrze, że i skojarzenia. Dzięki...

Ja się uśmiecham, kiedy czytam Twój wiersz.
Bo widzisz,przypomniała mi się pewna symfonia "Sabat czarownic" -:))

Dwie klisze z historii, połączyły się z ostatnią, w jedną całość.Jeśli umiłowanie do czegoś jest bezsensowne,
to nadzieję i lęk wyraża ADAGIO-:)) albo co innego.

Wiem o czym piszesz-:)) Dobre spostrzeżenia!

Mnie się podoba!
Pozdrowiam