PO PROSTU ŻYCIE ...

Nie chcę cię - moje życie obmierzłe -

jak zarazy, kalectwa i łez ...

Po to, po co wraz z tobą doszedłem,

równie dobrze dojść mógłbym i bez …

Tyle tylko, że szybciej by było -

cóż - niektórzy kochają tak żyć …

Ale mnie się to nawet nie śniło,

ja tak chciałem powoli cię pić …

Ten mój sposób - powoli - też cieszy -

daje czas, by smakować i czuć …

Ale ktoś, kto zwyczajnie się spieszy,

nie potrafił tak przy mnie się snuć …

I odpadłem na trasie … czołówka

zdublowała mnie już razy dwa …

Próżno wołać, bo tylko za słówka

będą łapać - czołówka tak ma …

Tam się nikt nie ogląda do tyłu -

cała naprzód (!!!) - i gonią to „COŚ”

Lecz to „coś” dawno już się zgubiło,

zdublowane jak ja ... jak na złość …

Nie wiem czy tak mi było pisane -

ktoś mnie zmiął i wyrzucił jak śmieć …

Czuję tylko - szczególnie nad ranem,

że chcę chcieć cię ... jak nie chcę cię mieć ...