Zazdroszczę tobie, kiedy śpisz bez najmniejszego

figowego listeczka, choć mięsną masz dietę,

tylko wodą popijasz, skąd w misce się wzięło

mając nikłe pojęcie. Nawet kiedy ziewniesz

miętą z pyska nie grzeszysz. Spójrz na mnie - naczelny

pomiędzy naczelnymi wyróżniony palcem.

Żebyś ty wiedział ile mnie te kilka szczebli

wyżej krwi kosztowało, kiedy się wspinałem

po długopis by siebie skreślić z jadłospisu,

ile ciebie, którego duma nie rozpiera

na wersalce, spod koca nie wstajesz do hymnu,

nie klękasz jak ja, który chciałbym tutaj z nieba

spaść, bo taki od małpy sobie nie wystarczę,

kiedy oddech po nocy przed lustrem odświeżam,

a ty z brzucha zabawce wyszarpujesz watę,

pachnąc zbyt intensywnie, więc kąpiel cię czeka.

W domu, w którym ablucje codzienne odczyniam,

nie wypada ci śmierdzieć, gdy z błyszczących podłóg

kłaki po tobie sprzątam, zmiatając pod dywan

wiedzę o twojej śmierci, jak na ludzki sposób

urządziłem ci planetę, nie mając

zielonego pojęcia.