Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

drżę z zimna
płatek śniegu umiera na mojej dłoni
troszkę smutno
że przyszła i do niego
 
śmierć 

tak ma na imię kończąca się opowieść 
wszystkich nieskończoności 
Ilość odsłon: 661

Komentarze

styczeń 25, 2021 10:53

alos - zmiana stanu skupienia, a może jednak śmierć... chyba zależy od spojrzenia. Co do puenty, możliwości jest wiele... to piękne. Dziękuję za odwiedziny! ;)
Leszek - tkliwość nad wszelkim stworzeniem, hmm... tak to dobre określenie. Utożsamiam się z nim.
Joanna - piękno przemija, piękno nie jest wieczne... ale cenniejsza chwila piękna przy latach brzydoty...
Gudmundur - empatia to przede wszystkim nieskończone pokłady energii, pozytywnej!
Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i życzę miłego dnia ! ;)

styczeń 22, 2021 18:10

I jest łądnie!
Za każdym razem, jak czytam ten wiersz, odnajduję coś nowego, w komentarzu dodam-:)
Za przedmówcą dodam ,że empatia rodzi nieskończone pokłądy energii.

Pozdrowienia

styczeń 21, 2021 21:32

Płatek śniegu krótszą ma żywotność od motyla. Oczywiście, to żadne pocieszenie, ale
dlaczego,
to co piękne jest tylko na chwilę?

Witam po przerwie i pozdrawiam serdecznie :)

styczeń 21, 2021 20:35

Wzruszająca tkliwość nad wszelkim stworzeniem...
Pozdrawiam

styczeń 21, 2021 16:24

acz to nie śmierć, a tylko zmiana stanu skupienia ; )

dobra puenta...chociaż mogłoby być również
"niekończąca się opowieść wszystkich skończoności"

styczeń 21, 2021 10:46

Zastanowię się nad tą końcówką ;)
Tak, chwile mnie nie było, takie bywa życie ;) ale dobrze wrócić

styczeń 20, 2021 18:59

Dałbym jednak na końcu: "o wszystkich nieskończonościach". Dawno cię nie było?