[przed czytaniem zalecam uruchomić link Jethro z przytrzymanym klawiszem ctrl]

   dlaczego próbujesz mnie zdefiniować – daruj sobie, Przyjaciółko

   jest nas legion mizoginów skazanych na walkę w obronie samotności

   będziesz wyła jak kamienowana suka, gdy zacznę kreślić plany

   może nawet jestem z tych, co to uśmiechają się na widok stryczka

   Błyskawice mi latarnią, a gwiazdy drogowskazem. Kostur na wilki i ludzi

   wyryte na spękanym języku słowa świętego Anzelma z Canterbury

   królestwa upadają, bierzesz moje dłonie i całujesz jak niewolnica

   kotka łapie ćmę i połyka – to dobry znak, wszędzie robactwo i zgnilizna

   czeka nas posłuszeństwo, tylko drapieżniki prowadzą własną politykę

   królestwa upadają, tymczasem w słuchawkach Jethro wzywa oręża

   świeca rozjaśnia ci skupioną twarz, nie całujesz mnie tak, jak kiedyś

   to nie jest dobre – rzekłby Bóg - nawet kotka niczego już nie zabija

   teraz jestem kondotierem krucjat, ćmą, co do płomieni czuje poryw

   królestwa upadają, kulbaczę konia i wkładam kewlarową zbroję

   wgrywam w tablet mapę off-line Pustyni Syryjskiej i ropiejących okolic

   jest mnie tutaj coraz mniej, coraz więcej gdzieś na bezdrożach

   całuję z namaszczeniem kameę z wielokrotnym uśmiechem gorgony

   pozostaje zgasić światło