Nieujarzmiony jako ten, tamten

Stawką jest ufnosc w martwe
w prosektorium zimne duszace opary
nieujarzmiony łamię kolana błądzącym w labiryncie
wskrzeszajac w sobie czlowieka świadomość nieistnienia boga początkuje proces wzrostu
kolejne samookaleczanie dalekie jest od granic szaleństwa

nie widze tu nic co by mnie poruszylo te slowa sa z txt to tyle ...zdrowia

Niestety, do ponownego napisania.
Pozdrawiam

Niestety to do mnie nie przemawia.. Już pomijając metaforykę, od technicznej strony jest niedopracowany.

Pozdrawiam!

Nie no!
Tekst jest ok!. Lekko można podrasować
Np ( jako uwaga ):

"błądzące w labiryncie prawd"
i to:
" Głosząc prawdę "
Reszta; jak dla mnie wsio ryba -:)

Przedobrzyłeś w zagmatwanej metaforyce, i to z tego tytułu nie rozumiem NIC. Popraw "nieujarzmiony łamię kolana błądzącym w labiryncie prawdom" - pomijam, że to metaforyczny koszmarek, ale gramatyka obowiązuje.