Nie jestem, proszę pani, ani odrobinę

romantyczny. Kolacja przy świecach i winie?

Mi naprawdę wystarczy lodówka, ponadto

w lodówce lubię znaleźć coś więcej niż światło.

Jeśli już wino piję to wlewam je w siebie.

Proszę o mnie zapomnieć o zmierzchu, nad brzegiem

spokojnego h2o, proszę mnie nie widzieć

pośród fal wzburzonego, i na stromym szczycie,

ja wybieram bezpieczne szlaki, chyba tchórzem

byłem zawsze, ponadto męczyć się nie lubię.

Bo chociażby żył człowiek z przytupem największym

i tak nudnym zostanie trupem, najzwyklejszym

niczym nowym pod Słońcem. Nie lubię się spieszyć,

jak dotąd całkiem nieźle znajduję w pandemii,

jakbym się w niej urodził, jakby była zawsze -

- ja przed kawałkiem płótna, wciąż nakładam farbę,

oby tylko pieniądze mi szczęście dawały.

A na śmierć można zawsze liczyć – w końcu każdy

skoczy w przepaść ze szczytu zmyślnej piramidy

(o ile ją zbuduje) Maslowa – i widzi

pani, w tym moje życie

jest podobne do śmierci.