Marzenia czasem się spełniają, nawet te wydawałoby się nierealne...

Już wiem o czym napisałam, sądziłam że to banalne stwierdzenia ale chciałam to napisać. Paweł to moje marzenia. Poznałam człowieka, który jest stracony, dla siebie, dla społeczeństwa i rodziny. Poznałam kogoś, kto potrafi kochać jak dziecko, jakby bezwarunkowo i z obawą. Jak postąpić? Zrobię źle jeśli zostanę z takim człowiekiem, związek bez szans? Czy dobrze, bo przestanę oczekiwać i szukać własnego zadowolenia.

Bo cierpimy ból dekadenckiej, wypalonej, dogorywającej bez końca kultury i świata.

Bardzo niesprecyzowane pytanie, nie odpowiem jednoznacznie, aczkolwiek warto mieć z tyłu głowy konsekwencje, z długą odsiadką w tle.

kurgan sądzisz, że warto zjeść zakazany owoc? Może zobaczę przyszłość, tylko czy warto?

https://www.youtube.com/watch?v=p0Iq-UBWKcU