Atmosfera w hotelu orbitalnym senna,

ilość atrakcji, wrażeń, jakkolwiek bogata,

jednak ograniczona w hermetycznych ścianach,

w okazałych kanapach drętwota zaległa

patrząc w panoramiczne okno na planetę.

Nawet pożary lasów znudziły się w końcu,

nie cieszą huragany, w bezlitosnym słońcu

wysychająca skóra Ziemi, kiedy wreszcie

coś nowego nastąpi, ile można czekać

na kolejny krok wiedzy w kierunku wieczności.

Mięso, choć wolniej, nadal się zużywa, kości

kruszeją, obiecana ciągle nie nadeszła

uczta z gwiazd tłoczonego wina - ktoś w basenie

do dna kielich opróżnił, próbując wysączyć

chociaż cząstkę zapachu odległej radości

minionego żywota, tabletki nasenne

popił w astronomicznej dawce.