Nigdy się nie uśmiechnął, nie upadł pod krzyżem,

gdy robił jako cieśla nie zranił się w palec,

z żelbetonu jest przecież – o taaaką chcę rybę

żebyś kupił na święta, gdy znienacka wpadnę.

Słuch ma dobry do psalmów, nawet gdy zwierzęta

śpiewają pożyczonym od człowieka głosem,

na moment iskrą bożą porażone jednak

bezduszne, z upatrzoną pozycją na stole.

Z zębami od dentysty przekonuje tłumy,

ma gotową odpowiedź na każde pytanie,

od razu po mszy świętej wprost spieszy do urny,

żeby krzyżyk postawić w odpowiedniej kratce.

Nie pali papierosów i wódki nie pije,

nie zażywa-wygrywa, nie używa gumek,

przebijając je wzrokiem - nigdy brzydkim filmem

oczu swoich nie skalał. Spieszy na ratunek

przez czyste okno wchodząc, ukrywa się w szafie,

raz do roku za stołem nie odmawia karpia,

chociaż taki maleńki, na twoje mój panie,

drżącą dłoń wyciągniętą, cicho odpowiada -

- no, może jednego.