podoba mi się to w zasadzie ograne miejsce z ptakami i obłokami, z tą jednych wiedzą i celem, drugich niewiedzą i bezcelem

Ilusiondepasse - miało być :) Dzięki za komentarz

Wiem, poezja to sztuka kompresji, ale ten wiersz został teraz potraktowany jak jeden z bohaterów Fargo... w rębaku...

Patrzymy w niebo widzimy dobrze.

Ptaki odlatują do cieplejszych krain,

obłoki dryfują w sobie

tylko nam znanym kierunku,

samolot przecina błękit,

W uszach ciągle ten wewnętrzny szum,

Zastygamy w nieruchomych pozach

emocjonalny ładunek zostaje na brzegu

takie pitu troche by sie przydalo podrasowac to i nadslowie enterowac....nie lubie grzebac to luzzna forma interpretacja....powodzenia

Agnieszka Topoła - dziękuję za komentarz

Wbrew pozorom, nie jest łatwo znaleźć ten moment, w którym można powiedzieć, że "jest nam dobrze". Być może dlatego jest to wartość. Podoba mi się ujęcie tego tematu w Twoim wierszu.

...Nictu - w punkt

...nictu

alos, aranjani - dziękuję!

Najważniejsze, żeby starzeć się pięknie. Jan Nowicki w swojej książce "Biały walc" pisał, że "człowiek zaczyna myśleć o starości wtedy, kiedy wybiera się w rozumne życie"
Pozdrawiam