No, Tomeczku nie bądź taki wstydliwy, opublikuj coś nowego, sam widzisz że szparki piszczą

pozdrawiam

Też go pamiętam. Dobrze, że został przywrócony, świetny i ciągle (niestety) aktualny.

Piękny wiersz, Tomku. Pamiętam go. Chyba gdzieś był publikowany? Pozdrawiam :)

Brakuje tylko starego poczciwego colta 1911 i butelki Jacka Danielsa,a rozłupana czaszka kota, nabita na dzidę z trzonka od grabi, może ozdobić niedługo twój salon, oczywiście zatknięta w kanapę żeby dumnie nosić swoją tożsamość, a co o tym lekarze pomyślą to ich sprawa XD

Widzę podmiot liryczny troche w roli Kapitana Bennetta który od zbytniej samotności i braku działania ma ochotę ubić kota rozpalic ognisko na środku sypialni, mieso usmażyć a mózgiem posmarować twarz w celu nałożenia barw wojennych. Lubię kiedy w poezji eksploruje się granice obłędu,

Ale też muszę tobie powiedzieć że bywa czasem zupełnie na odwrót, otóż kiedyś słyszałem o historii w której to właściciel kota zmarł nagle(był samotny jak to właścicele kotów) a kot zamkniety z nim w domu, z braku laku i kociej karmy pożywił się denatem we własnej osobie. I kto tu kogo zje, to nigdy do końca nie wiadomo.

Ciekawe czy kot w spojrzeniu autora czuje zblizającą się zagładę, biedne zwierzę...

Ale jak widać są koneserzy kociego mięsa ;)

Leszku dobre to było uśmiałem się, ale kotów chyba nie jedzą, mój przodek który liznął wojny stwierdził że kocie mięso jest strasznie żylaste i ma nieprzyjemny posmak mocznikowy, ale kto wie może są przepisy na kota w sosie własnym,pochodzący gdzieś z delty Jang Cy

Kota zjedzą Chińczycy - skoro jedzą psy