Nie wiem co na to NATO powinno uczynić,

wywietrzałem już chyba z eksperckich ambicji,

ten spór nam niepotrzebny, jedynie dziś śmierdzę

strachem jakiego nigdy nie poznałem wcześniej.

Ciebie o to nie pytam, wystarczą mi nozdrza,

mógłbyś uczciwie przyznać to jeden raz chociaż.

W nas ten strach jest dowodem, że Eros zwycięża,

gdy śmierć jak car ze wschodu do oczu podpełza.

Zazwyczaj nie szeruję, zwłaszcza wieści z frontu,

zakładam, że masz ekran z dostępem do prądu.

Jesteś jednym z miliardów depczących planetę,

referendum w tej sprawie zapewne nie będzie -

to nasze oczko w głowie, bez numeru pesel,

za tatusia postawił X na interwencję.

Naprawdę, o tej porze, jeśli na coś siłę

w sobie jeszcze mam znaleźć, to by śmierdzieć chwilę,

zanim łeb do snu złożę, tobie też zalecam

z powszednią chujnią życia ludzkiego się jednać.

Wiosna już, panie, kwitnie, zaraz się rozpędzi,

a na co na to NATO mi szkoda energii.

Widziałem krzew jak kosmos, łagodnie mnie cieszył,

skupiska białych kwiatów na stelażu czerni,

czarny kot się zakrada, by wyłączyć kompa,

jeszcze chwilę posiedzisz, zabraknie ci volta,

twój profil diabeł zgasi, zły krąży po necie,

wszystkie lajki ci skradnie i wtedy nie będziesz,

trwonił siebie w wywiadach, rozmnażał we fleszach,

rozdrabniał się odważnie i szczerze na temat,

ani siebie bezpieczny oznaczał nie będziesz -

właśnie nadeszła wojna, o którą nikt ciebie

nie pytał.