m a r s

TOAST

wypijmy za to, żeby nie umrzeć z wyuczoną bezradnością

ludziom brakuje czasu, by stawać się następnymi świętymi

zresztą po co; świętości używa się do podlewania paprotki

tuczenia kotów i tłumaczenia, że się nie jest wielbłądem

wypijmy za to, żeby zawsze było na stole darmowe placebo

by dziewczyny wciąż uśmiechały się, gdy tysiące spojrzeń

zwisa u ich biustu i oczu o domyślnym kolorze okienek

przekuwając szarość dnia powszedniego na chęć do jutra

wypijmy za to, by nie brakło siły do przeżycia wśród śledzi

lornet i meduz w tym przepełnionym zbiorniku

Ilość odsłon: 521

David przez fau

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

czerwiec 09, 2022 11:53

...nie zawsze, ale najczęściej (!) pointa czyni wiersz __czasem wystarczy jedno słowo, dwa

W wielu współczesnych wierszach brakuje przydawek ...albo redukuje się je do minimum, pod hasłem: zero ozdobników, żadnych upiększeń. Tak jest i tutaj...

To nie zarzut, ale mnie właśnie w poincie "Toastu" takowego ozdobnika brakuje - on budowałby zakończenie, stawiał mocny akcent __zamiast słabego "przepełnionym..." powiedziałbym "w tym coraz bardziej cuchnącym zbiorniku"....

Całość mi się podoba _gdybym nie widział kontenera autora i tak bym się domyślał _to Twój styl, Marku - i to jest git

Pozdrawiam
.