Masz rację co do funkcji "religijności", jednak generalnie w Tym narodzie to nie występuje. Totalna pruderia i głupota to atrybuty wiadomego elektoratu. Religiopolityka to taki u nas system. Plus mentalność lemura. Ale zawsze można zwalić na anioła stróża... Dzięki Jarek

Jeżeli duchowość, jest zatopiona w oparach religijnych oraz jest traktowana, jako autonomiczne dobro intymnej przestrzeni, to jest OK. Jeżeli epatuje i krzyczy „wzniosłymi” ołtarzami, to jest chujnia. Czasem dochodzę do zbliżonych podlirowi fantazji, stygmatyzując – co też czynią ołtarzowe duchowości – wszędobylskie imponderabilie, które wtedy łatwo się ubiera w patologie, schematyzm, stereotypy lub po prostu w prymitywny sarkazm. Często owy sarkazm mnie bawi, ale i zastanawia, stawiając pytanie kierowane w oczywiste struktury: „To tylko mnie zastanawia?”.

Dziękuję Panowie za pochylenie się nad tekstem ;-)

A mnie sie podoba, szczególnie tytuł i powrót tego motywu w ostatniej strofie.

Pewne aktualia tu znajduję

gdybym się dwa razy nie upewnił, to bym nie zgadł czyi to tekst

łoi nas anioł
:)

"od pierwszego kłamstwa"
A kiedy ono powstało... w średniowieczu, gdy wynaleziono wariograf...
Nie chodzi o Boga ; bo najlepiej jest zgonić wszystkie winy na niego , tylko widzisz!
Tekst, jak najbardziej do mnie przemawia, więc ograniczę swoją wybuchowość.
Pozdrowienia i zdrowia!