przed burzą

  bąki tną a stare baby grymaszą

  że gdzie im tam do Emmanuelle Seigner

  ostentacyjnie walą packami po muchach

  tymczasem mężowie przytulają weny

  przed burzą wiatr nerwowo zamiera

  wszelki przeciąg oddech wstrzymuje

  wilgoć dziewczynom włosy wykręca

  przelotne klucze wędrownych żurawi

  otwierają kufry puchnących obłoków

  gdy burza nadchodzi

  autochtoni sprawdzają kurs obola

  wszczynają serię wyuczonych bojaźni

  wyciągając wtyczki ładowarek z gniazdek

  wyzywają nadaremno imiona

  z pierwszych stron nieświeżych gazet

  tuż przed wszyscy popierdoleni poeci

  wykupują dodatkowe ryzy papieru

  wydzwaniają do wydawców

  zmyślają tytuły