No to mam skrajne odbiory tekstu. Ja bym się skłaniał do ciszy symbolicznej, metaforycznej, może czasem warto się wyciszyć. Dzięki panowie za pochylenie się nad ciszą.

Wiersz mi jest bardzo bliski, bo ja ciszę słyszę od dziecka, która z latami narasta.
Aż nie wiem czym się to skończy?

Hej (po cichu) - fajny wiersz, ale dla mnie obcy - nie słyszę ciszy ... ale dzięki temu tekstowi ją sobie wyobraziłem :) Może tak: "przychodzi nieubrana, sieje mak" i na końcu: "wpada do studni" ? O właśnie wybiła północ więc cichosza....

wokka, coś czułem, że temat ciszy jest oklepany jak pośladki bufetowej, ale można go na swój sposób zapodać. Dzięki za materiały archiwalne ;-)
Rafał, coś ty taki zasadniczy. Dzięki za czytanie

super tekst, ale więcej nie piszę, żeby nie być podejrzewany o lizusostwo ;)

mam stary tekst o ciszach (nie o jednej ciszy) , który, jako komentarz pozwaam sobie zamieścić:

panująca mi przez krótki czas cisza, zaproponowała
przejście na ty, poczułem się dotknięty jej palcem
wskazującym (choć serdecznym byłoby serdeczniej)
prawej dłoni do ust; znamy się przecież tylko z
niektórych obserwacji przelotnych ptaków jesienią
i dzwonienia w uszach; czy to nie zbytnia poufałość?
wiadomo co o niej mówią, poza tym, propnując mi,
lewą dłonią dawała znaki swym licznym zalotnikom;
a co jutro? gdy znów pojawią się ciężarówki a ja
nie będę wiedział, gdzie się podziewa i wciąż czekał,
zupełnie sam, pośród odgłosów miasta? zgodziłem
się, choć natychmiast po wyrażeniu zgody wiedziałem, że sprawię przykrość tej najważniejszej, tej ciszy, z której są moje wszystkie myśli, z której jestem i chcę być zawsze, czy wybaczy mi kiedykolwiek?

2005

Właśnie tak napisałem, by pytania mnożyły się. Każdy ma swoją ciszę. Dzięki za przemyślenia...

Fajny pomysł :) na markotnieje bym skonczyla. Albo inaczej bym końcówkę zapisala. Czemu studnia? Toż studnia odbija niesamowite echo. Czy cisza jest tylko raz ? Czy zakrada się po północy kazdej nocy?