Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

drżenie rąk i wyblakłe serce 
tyle po sobie zostawiasz 
bledniemy razem 
chłodnym sierpniowym porankiem 

rozkochałabym w sobie świat 
a ciebie 
niedościgniony wierszu 
nie potrafię zatrzymać
Ilość odsłon: 260

Komentarze

grudzień 20, 2022 14:31

Jako etiuda poetycka, może być

grudzień 20, 2022 10:16

Delikatny wiersz jako westchnienie do dwojakiej miłości - fizycznej i twórczej. Na plus..

grudzień 20, 2022 09:28

Ja też Cię kocham. A wiersz fajny, jest w nim coś wiarygodnego, jakaś przekonująca prostota.

Konto usunięte

2-3

grudzień 19, 2022 01:48

Kocham cię,

super wiersz.

:)