Tetu, bardzo dziękuję za Twoje refleksje, a właściwie piękną interpretację mojego wiersza. Również pozdrawiam.

Leszku, dziękuję za komentarz.

Umknął mi taki ładny i głęboki wiersz:( Podoba mi się ta ugruntowana odrębność, fajnie to ujęłaś. Obrazowanie na tle wiosny i tego co powinno budzić się do życia - bardzo w punkt. W wierszu wszystko współgra i koreluje ze sobą i to się chwali. Pomimo iż pelce świat usunął się spod stóp, rozpadł na kawałki, co spowodowało liczne powikłania, to jednak Ona idzie - sama, jako "osobny byt" póki co niekompatybilny ze światem, nieufna, ale silna. I choć powrót wydaje się niemożliwy, to jednak światło zapuszczające korzenie daje nadzieję, dlatego dystans pomiędzy rozrzuconymi kawałkami, które jednak są w garści z wolna powinien się skracać. Przeczytałam z przyjemnością. Pozdrawiam.

Potwierdzam, to bardzo dobry wiersz

Dziękuję za odwiedziny i czytanie. Pozdrawiam.

A tu jaki fajny wiersz, i nikt nie skomentował.