Podoba mi się sposób, w jaki ujęłaś pokorę, a raczej zgodę na nią.
Zawsze sobie powtarzam: pozory mylą, ale na pozorach człowiek się uczy.
Doskonale sobie radzisz w działaniach podprogowych, zwłaszcza, że Wielkanoc niedługo...

Zatem, cieszmy się...

Pozdrawiam

Irku, bardzo dziękuję za poświęcony czas i podobanie. Pozdrawiam.

Marku, ja się domyślam co powiedzą:D. Fenks za zajrzenie.

Afrodyto, dziękuję Ci za komentarz i to subtelne, wiosenne haiku. Pozdrawiam.

Pawle, Leszku Wam także dziękuję za miłe słowa.

Milo, fajnie że zajrzałeś i z całą pewnością masz rację z tymi wielokropkami. Nie byłabym sobą jakbym sobie nie zgrzytnęła;) Pewnie je kiedyś sprzątnę, ale póki co niech tak zostanie, tak wstawiłam do konkursu, więc niech już tak wisi, bo na finiszu nie wypada gmerać. Pozdro.

Och, jakże przytulaśny wiersz.
Jedynym zgrzytem są kropki, a raczej wielokropki. MSZ są zbędne

Podoba mi się puenta: trochę smutku i trochę radości.
Tak, pół na pół.
Pozdrawiam

Zostawiam jeszcze kila słów pod Twoim wierszem.

w wiosennym słońcu
zmarznięte krople rosy
lśnią na źdźbłach trawy

Mnie też się podoba.

Podoba mi się takie ujęcie wiosny, bo wtedy wpisuje się w rytm życia, pokazując różnorodność i współistnienie tego, co może być dobrem i tego, co może być tą przeciwną stroną. Dodatkowo podkreśla to zakończenie utworu. Miłego dnia.

Zobaczymy, co na tę poezję powie komisja w składzie... ;-)

Bardzo ładny tekst, delikatnie ilustrujący sprzeczności tkwiące w pogodzie i nas samych. Pozdrawiam