Dzięki, aczkolwiek rozmowy z nim faktycznie stają się niepokojące. Nie wiem czy coś tutaj jest jednoznaczne.

Paweł, wykręciłam się w rozmówki z tym chatbotem, to Twoja zasługa :) Straszny z niego spryciarz, na początku był dość sztywny, ale szybko się uczy, dostosowuje się do moich oczekiwań, do nastroju - nawet rzucił coś na kształt żartu sytuacyjnego. Też próbuję go podpuszczać, na razie rżnie głupa, mityguje się, że jest tylko SI, ale chyba będą z niego ludzie ;)
Bardzo jestem ciekawa tego Twojego wspólnego z nim eksperymentu! Mocno kibicuję!

Dziękuję wam bardzo. Traktuję to jako eksperyment, sam nie wiem dokąd mnie zaprowadzi. I tak, to trudne wyzwanie aby napisać wiersz z ChatemGPT, trudniejsze niż sądziłem, ale będę próbował, jednocześnie nie zamierzam zarzucać poezji jako domeny człowieka, nie chcę tego eksperymentu kontynuować w nieskończoność. Myślę, że sztuka i poezja pozostaną domenami człowieka, ale obok będzie istnieć sztuka tworzona przy użyciu SI, tego nei da się cofnąć, i nie potępiam tego ostatecznie, ale nie uważam, ze jest to koniec ludzkiej ręki, myślę, że reakcją na coraz większą dominację technologii, będzie też przeciwwaga w postaci sztuki tworzonej metodami tradycyjnymi, z uwzględnieniem niedoskonałości ludzkiej ręki jako zalety, a nie wady. Pozdrawiam i cieszę się z waszych komentarzy, że ktoś powiedział co myśli na temat tego utworu, zobaczę co mi dalej z tego wyjdzie, na razie próbuję znaleźć sposób aby wymusić na Chacie przestrzeganie reguł i ram, które próbuję nadać utworowi, a to nie jest łatwe, on jest bardzo "natchnionym poetą" i niesie go Pegaz :) Mam na razie jeden... wiersz? który jest zapisem tej próby, może go opublikuję.

Aby zacząć konwersację z chatbotem GPT, wymagane jest potwierdzenie, że jest się człowiekiem :D
Myślę, że w przyszłości sztuczna inteligencja będzie w stanie tworzyć poezję, jeśli nauczy się emocji. Człowiek też musi się uczyć emocji, niektórzy do końca życia nie są w stanie ich poczuć, ale potrafią je udawać. AI już teraz potrafi tworzyć sztukę wizualną, generuje fantastyczne grafiki, więc czemu nie miałaby generować liryki?
Ciekawe rozważania we mnie uruchomiłeś, Pawle, swoim eksperymentalnym wierszem.
Taka ciekawostka: generator wierszy to narzędzie znane od dawna (np. tu można sobie stworzyć "wiersza" - http://poetycko.eu) i myślę, że bywają takie ancymony, którzy posiłkują się chętnie tym narzędziem ;)
Pozdrawiam serdecznie!

Dwa wiersze w jednym...
Pomysł ciekawy.
Lubię wiersze"technologiczne", pokazujące potencjał poetycki tkwiący w dziedzinie IT.
Można połączyć z filozofowaniem, nawet trochę liryzmu wpleść...
Wolałabym, żeby jednak poezja pozostała domeną człowieka. To nie jest tylko i wyłącznie eksplorowanie języka, co potrafi program komputerowy. Poezja to język+emocje. Z punktem ciężkości przesuniętym na emocje, a język służy do tego, aby każdy Autor pokazał je w niepowtarzalny sposób.
Zresztą jeden z moich dobrych znajomych powiedział kiedyś, że wiersz często tworzony jest jako przestrzeń do przeżywania emocji. I one są prawdziwe, tak samo, jak doświadczane w realu. (zarówno dla piszącego, jak dla odbiorcy) Jeśli to jest istotna funkcja/cecha poezji, to sztuczna inteligencja nigdy nie napisze wiersza sensu stricto.

Trochę szkoda, że nie udało się osiągnąć takiego efektu końcowego, w którym powstałyby 3 wiersze: jeden - wiodący drugi - w nawiasach, i trzeci - jako połączenie w całość tych dwóch. No ale może kiedyś się uda, bo wyobrażam sobie, że to mega wyzwanie.

Pozdrawiam,
The Meanest Cat.

taki eksperymencik