w fotelu przed ekranem, albo na kanapie,

gdy leżąc jak na laurach zasypia i chrapie.- to mi sie spodobało - jak tango

a żonkile .... temat dość śliski - z której by strony nie spojrzeć.

Dzięki Rafał. Ja jeszcze nad moim tekstem popracuję.

Przerobilem Twpk tekst

Papierowy żonkil...... Wiatr pędzi po chodniku,

Nikt jeszcze nie groził, że zastrzeli mojego psa.


Dlaczego Hansel i Gretel mieszkali w Berlinie?

W Berlinie w latach trzydziestych robili koła zębate w fabryce.


Dlaczego Janusz i Grażina mieszkali w Warszawie

W Warszawie w latach czterdziestych widzieli czarne latawce.


Dlaczego na apelu Kombinatu Śmierci,

Gdy bito jedną osobę, patrzyły na to setki ludzi.


Wiele już o tym mówiono językiem niewerbalnym,

a nadal jest gorący i parny.


Mówisz o tym, że empatia musi być aktywna,

ponieważ głupio jest empatyzować w wieku nasycenia


w fotelu lub kanapie przed ekranem,

kiedy się śpi lub chrapie.


To wszystko jest żywe i odbieram to osobiście,

Dokonaj przeglądu swojego sumienia podczas biernego oglądania,


wyuczony, lub przez bezradność strachu -.

Widziałem, jak ktoś traktował kogoś z pogardą,


i nie reagowałem.


Dziś, gdy podchodzę do lady, widzę w tej milczącej Azjatce

lękliwą, domagającą się curry.


z ławy poselskiej dla tych trzech muszkieterów -.

Patus, Pornos i Cannabis - trójca ich prowadząca


Z hasłem na koszulce po przekątnej.

'Żywiec - panuj nad światem, nie musisz -'.


Szalik z domu wzięty przez Trzech Muszkieterów,

I niech Niemen śpiewa swoje stajenne marzenia.


Wszystko jest żywą prawdą - kamień jak ognisko

Ziemniaki, zapach dymu, ogień w oddali,


i słońce odbijające się już w kwietniu na szynach,

gdy czekam na peronie na dworcu w Gdańsku.



Mój małomiasteczkowy kwiecień już się ociepla,

Widzę, że idę po chodniku, po macewach


Z marmurowej historii, słup jest zmontowany,

Aby chronić pomnik, pokazuję mu pojedynczą rysę


Wyciągnijmy tulipana z jego łona,

Nic nie widać, nic nie słychać.


Jeszcze bardziej żywa jest prawda o tym, że karuzela

była załadowana Polakami, a zimą Polacy wsiadali na nią z Concertiną.


Polacy, a tak naprawdę - tu robi się jeszcze bardziej podle,

z najbardziej cynicznym uśmiechem, jaki kiedykolwiek widziałem


W życiu widziałem w burdelu.

W programie telewizyjnym ze śpiewem o trzech cyfrach.


Żyją we mnie oczy filozofa - człowieka,

a ja jestem ciemny jak żaba w studni.

Patrzę w bezdenne bagno na wschodniej granicy,

Kiedy mówię o wyrywaniu zębom koncertu


jego zębów, będzie mógł się uśmiechnąć,

tylko on i ja jesteśmy jedynym ogniem


gaszący otworzył mój portfel.

Wszystko to żywa prawda - ciężar tamtej zimy,


która zatruwa radość ze skąpego śniegu

do ulicy Warszawskiej, mojej Magdaleny,


Nie mogę mówić jak bałwan

bez rzucania się na siebie, ale tylko pod śniegiem


bez sił i upadać bez sił,

by obrócić chrząszcze na drodze do swoich stóp,


jak zmienia się przepływ małej historii.

cały wszechświat odbija się w chitynowym pancerzu,


w zasięgu ręki, nieskazitelny śnieg.

Magdalen, nikomu o tym nie powiem,


Bycie żywym z hipotermią.

Wysysa z ludzi ciepło, a chrząszcze na ich plecach


umiera ze współczucia. Zbawcza łaska spotkała jednego z naszych!

Kiedy uchodźcy z Ukrainy strzelają do psów


za co nikt nam nie groził. To wszystko jest żywą prawdą,

Ludobójstwo, terroryzm i żywa pogarda


umrą z nami, jak się wydaje.

Był pan Mariupolem, i wysokim


rwandyjskie drzewa wykoszone maczetami,

to prawda, a my nadal tu siedzimy,


ale nie jest bezpiecznie, teraz, gdy napięcie rośnie,

Tak - opór jest ważny, bez dwóch zdań,


ale...


mówiąc - odpowiedzialność - Izrael cię omija,

ani jednej wzmianki o Palestyńczykach.


Nie rozumiem, dlaczego nie.


ilu buldożerom zapaliłeś czerwone światło?

Swoim umysłem, ciałem zablokowałeś im drogę.


Ile pocisków snajperskich wystrzeliłeś z własnej piersi?

W płocie, w kocie, w dymie z komina, by ocalić


Dom narysowany kredką.

Dzięki, choć czuję, że jeszcze coś zalega. Zdrówka.

Można to czytać na jednym wydechu... i może zabraknąć powietrza. Ale widać taka experymantalna forma ci pasuje... Wylałeś, co na wątrobie i to artystycznie - zgadzam się. Tu mi wyhaczyło: "Wiele nie-powiedziano już słów na ten temat".. Może "Wiele nie-powiedzianych już słów na ten temat" (?) Ogólnie wersy idą gładko i pomysłowo. Zdrówka

Dziękuję Ci bardzo, mamy prawo do swoich bajek, ale umiejętność docenienia czyjejś jest bardzo cenna. Pozdrawiam.

Prawie idealny trzynastozgłoskowiec z błąkającą się średniówką, niby tętent spłoszonych koni - bo tematy żywe, bolesne i niewygodne. Pawle, nie moja baja, ale bardzo szanuję eksperyment i odwagę.