Skoro The Meanest Cat podjęła wątek tytułu, to pozwolę sobie na uzupełnienie. Oczywiście, tytuł może być jakikolwiek i to autor ma ostatnie słowo w tym względzie. Brak tytułu to strata linijki, która mogłaby być dobrym wstępem/podpowiedzią lub nawet tworzyć ładną klamerkę z ostatnim wersem.
Jednak w tym przypadku (u Artura) tytuł tworzy mocną niezborność: " Czy trzeba tytułu skoro//Wygląda jak szczęście przecięte przez kartę// Przecięte przez wiatr wygląda jak karta" - brak podmiotu i potencjalny czytelnik: albo bezmyślnie leci dalej, albo zaczyna się zastanawiać, czy to tytuł przecięli kartą, czy coś-nie-wiadomo-co... Dlatego proponowałem zmienić tytuł na fajniejszy; może być nawet "tytułu brak"... tylko to nic nie wnosi do sprawy. Pozdrawiam Autora i Kocicę ;-)

Plac włosów też mi przypadł do gustu, na moim placu włosy wciąż jeszcze obecne :)

Tytuł zazwyczaj (moim skromnym zdaniem) jest/powinien być - integralną częścią wiersza. W tym utworze beztytułowość jest pozorna, ona też coś oznacza, płynnie przechodząc w tekst.
Nadając wierszowi tytuł, przyporządkowujemy go do jakiejś (często) pozapoetyckiej rzeczywistości. Nierzadko też podpowiadamy czytelnikowi, w którą stronę warto pójść z odbiorem, od czego zacząć interpretację.
Tutaj - albo Autor świadomie nie chce orientować przekazu i ograniczać odczytu, albo jest przekonany, że nic już więcej do tekstu nie można dodać, wnieść żadnych dodatkowych znaczeń.

Z całości najbardziej podoba mi się pierwszy dwuwers i fraza o Ukrainie. Podobnie jak Paweł, bardziej odczytuję tekst intuicyjnie, skojarzeniowo.
Np. szczęście przecięte przez wiatr/kartę... Może to być wiatr historii, karta historii... vs. jednostkowe szczęście, całkowicie pozbawione swojej wartości. W świecie (długo zastanawiałam się nad właściwym określeniem) - który zdziczał. Razem z człowieczeństwem, które również dziczeje, pomimo (a może właśnie z powodu) osiągania coraz większej doskonałości cywilizacyjnej. Wojna byłaby zatem jedną z manifestacji tego procesu.

Pozdrawiam,
The Meanest Cat.

Całkiem niezłe złożenia skojarzeń. Dają do myślenia. Jednak tytuł jakiś bym dał ;-)

"Wloką się pytania o stan trzody chlewnej"!!!!:)))

Dla mnie jest ten wiersz.

"jak wojny w Ukrainie choć bardzo bym spał - to najbardziej do mnie trafia, całość też na tak, w dość nieoczywisty sposób, jak to u Ciebie, ale budzi jakieś intuicyjne echa.