Rafał, dowcipnyś :)

Witaj Gudmundur, przepraszam że tak późno odpisuję, ale miałem pewne problemy a czas leci nieubłaganie.
Twoja wersja jest niezła i godna uwagi, ale pozostanę przy swojej.
Pozdrawiam

dobrze, że nie okrężnicy

witaj, Leszku!
Podzieliłem twój wiersz na dwa z całości, moim zdaniem łatwiej się czyta:

Idziemy na skróty -
prostując plecy na wietrze
świat odkrył karty in blanco

zwyczajni na każde oko
śmierć poszła w zacisze mroku

zgiełk demokracji oniemiał
zbrojni w wiedzę i wiarę
Minotaur kwili jak dziecko
teraz stroni od ludzi

zasady stanęły na swoim
labirynt stoi otworem
przetrwał już gorsze czasy

kupiona miłość jak gadżet
jutro odsłania oblicze
to panaceum na teraz
już znamy cenę swej drogi

/Miłości nie kupimy, ani ona nas nie kupi;
To co czujemy, jest w środku nas samych/

Leszku! Owszem, w labiryncie stoi otworem,
tylko klucza do furtki brak na gorsze czasy...
I pod nimi podpisuje się twój wiersz, jaki z podobaniem się czytam, choć ironicznie i prawdziwie.

Pozdrawiam cię serecznie!

Dziękuję tetu za koment, dobrze że zajrzałaś
Pozdrawiam

Minotaur kwili jak dziecko
przetrwał już gorsze czasy
teraz stroni od ludzi

Wcale mu się nie dziwię:) Pozdrawiam Leszku.

Dzięki mars, no cóż ja poradzę że choć komsomolcem nigdy nie byłem, to piszę po komsomolsku :|
Pozdrówka

Słuszne obserwacje, choć spisane utartymi frazami. Ten "przełaj świata" brzmi strasznie po komsomolsku. Pozdrówka

Dziękuję Zdzichu za komentarz.
Co do ostatnich wersów to jest tak jak napisałeś, choć jeszcze mogę coś zmienić.
Pozdrawiam

Niezbyt często czytam białe wiersze, ale ten mi się spodobał.
PS. Chociaż nie zrozumiałem dwóch ostatnich wersów... ale to już pewnie autor zostawił do interpretacji czytelnika.