Więc może dochodzimy w tym wierszu do czegoś jednak odrobinę pozytywnego, bo może ten wiersz jest w jakiś sposób, może zrezygnowanym, może wątpiącym, ale jednak na puszczy w papier przemienionej samotnym wołaniem o opamiętanie?

No i właśnie w kontekście mnożącej się na potęgę globalnej populacji czytam ten fragment:

owdowiałe jedynki

niechciane ósemki - to na pewno nie był złodziej

z Bagdadu wywożący złoto zaropiałymi rękami

czytam stare wiadomości z Marsa mnąc wyrazy



ubolewania

- wojna w Iraku o zasoby, które się kurczą. Wiadomości z Marsa - Mars jako bóg wojny może sugerować, że chodzi o wojnę, ale może też o Marsa, jako obiekt naszych dążeń, aby go skolonizować i zasiedlić, bo jak się tak mnożyć będziemy i drążyć naszą Matkę Ziemię to droga w kosmos jest jedyną drogą, a skoro Mars to wojna, to i wojna o Marsa, powleczemy tam ze sobą nasz wojowniczy cień. PL mnie stare wiadomości z Marsa w sytuacji intymnej, bo i papieru braknie, co z drzew jest robiony, przerabianych na gazety, co może sugerować negatywne, może obojętne nastawienie PLa do idei kolonizacji kosmosu, że PL w to nie wierzy. Skoro też mnie "wyrazy ubolewania" - to może chodzić o wieści z wojny, może o nekrologi, co może znaczyć, że obojętnieje się na powszechną śmierć, i tyle może mieć wartość ludzkie życie, co pomięty w wiadomym celu papier. Ten fragment o Marsie co wywołał we mnie refleksje o wleczonym cieniu jest mi bliski.

Konwencja komputerowa wynika z ogólnych tendencji na świecie czyli kompy i podwojenie populacji w ciągu ostatnich 50lat!!. Natomiast "bękarty i wdowy" to pojęcie z edytora textu MSWord.

Słowa z dziedziny informatyki, mogłyby właśnie sugerować, że chodzi o program, któremu jesteśmy posłuszni, być może że nawet ktoś nas zaprogramował, że istnieje programista, więc czy jesteśmy programami, robotami mającymi ślepo wykonywać wdrukowane nam polecenia, czy mamy jednak wolną wolę i możemy się zbuntować? Człek zdaje się, jest jedynym stworzeniem, które może się sprzeciwić programowi i programiście. Kim jest programista - naturą, ewolucją, może jakąś boską siłą sprawczą, która nadała temu sens i cel, a może się tyko bawi w absurdalną grę, ostatecznie i tak zakończy się na reset, nasze osobnicze życie i może życie cywilizacji naszej. Na ile to przeznaczenie, a na ile w naszych rękach los spoczywa. Nie tylko potrafimy sprzeciwiać się programowi prokreacji, ale też próbujemy modyfikować program życia, w duchu idei transhumanistycznej próbować wydłużyć życie. Może jesteśmy wirusem. Czy nam się to uda? Czy Ziemia dzięki nam wybuchnie czy przetrwa? I co na to podmiot liryczny? Na te i inne pytania nie uzyskacie odpowiedzi.

@Mithril, prawdę mówiąc to obawiałem się wstawienia tekstu, bo brzytwa Ockhama nie jest popularna wśród autochtonów. Zostawiłem parę furtek ;-)
@Słodka pomarańczo, jestem tylko autorem przemyśleń PLa - nie myl tych dwóch postaci,
@Pawle, miło, że mogłem liczyć na rzeczową interpretację,
@andrew24, gratuluję afirmacji życia, a przynajmniej jej usiłowań

...
a życie
życie
nie ogląda się za nami
zawsze dąży do trwania
często tego nie widzimy
swoją biernością

ono

ono bez pomocy
znika bezpowrotnie

lubi księżycowe noce
spacery plażą parkiem
kwiaty
tak kwiaty

i miłość
miłości
zawsze pragnie

a my
nas często nie ma
topimy się w narzekaniu
...
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia

Podoba mi się splot prywaty PLa z globalnym pytaniem o sens żywota, wojny, owdowiałe kobiety, porzucone dzieci, niechciane, życie. Trochę jak "manifest antynatalizmu" czytam, kto wie, kto wie. Ale czy można liczyć na globalny konsensus, że przestajemy się mnożyć, bo życie jest cierpieniem i bezsensem? PL podróżujący, uciekający, nie mający swojego miejsca. Może w TV należałoby ogłosić upadłość gatunku ludzkiego i jego stopniowe wygaszanie poprzez nierozmnażanie się, może to jest panaceum na wszelkie nasze bóle, poczucie bezsensu i globalne problemy. Takich moim zdaniem dotyka pytań ten tekst.

Co by nie powiedzieć, to przyznać trzeba, że dopracowane w najmniejszym szczególe

Wygląda jakbyś się niezdrowo wkręcił w klimat.

...jako wdową, tak i bękartem może się poczuć większość autochtonów. Gdyby postawić pytanie wprost: czy faktycznie byli oczekiwani(?) Pytanie nigdy nie padnie "głośno", bo co by sobie pomyśleli "współplemieńcy".

- "wdową" może zostać Każda pozostawiona sama sobie, bo jego nie ma lub "pracuje".

- wykładasz powyższym możliwości stawiania pytań z niepopularnymi odpowiedziami.


niepopularnymi


- dziękuję.