Mojego kota zakopałem w 2018 a nadal mi się śni.
Wiersz przyjemny.

Przegapiłem, a bardzo fajny tekst. Też kiedyś zakopywałem kota.

Jest życie i śmierć
Słowa dotyczą sfery życia, bo martwych nie obchodzi już nic. Ostatnio dowiedziałem się, że coraz bliżej mi do tego stanu, bo poza zwierzętami przestaje mnie cokolwiek interesować.

Słowo Semici odsyła też nieuchronnie do strefy Gazy. Bardzo fajnie to napisałeś, coś z tego wiersza na pewno we mnie zostanie.

Podoba mi się, gorzki i ironiczny. Stawiający trudne pytania o wartościowanie życia. Dopóki nie zobaczę gwiazdozbioru układającego się w napis - człowiek jest najważniejszą istotą w kosmosie - będę miał co do tego wątpliwości. Pozdro Aid.

Bardzo dobry wiersz. Spójny, a jednocześnie wers po wersie nieprzewidywalny.

…/ po co chować się za słowa, skoro nie ma czego bronić /, to zdanie uderza z siłą łopaty; do jakiego stopnia zdegradowaliśmy słowo ( dla chrześcijan Słowo), że wyzuto nas ( choć nie wszystkich ) z gotowości do czynu w jego imię .. ..? To nie tylko już kryzys ducha ale i idący za nim zanik „męstwa” - ot, cechy tak przez Greków istotnej w wychowaniu /Paidei i w życiu społecznym.

Przy okazji tekstu, przypomniało mi się zasłyszane zdanie : zwierzęta są po to, by bardziej obudzić w nas człowieczeństwo - i jako zdeklarowana „psiara”przytakuję, ( nie tracąc jednak proporcji - piesek / (ten z małej litery) - a Człowiek).
Natomiast, tekst dosłownie „ położyło” mi napomknięcie o markach. Spłaszczyło , choć jest tak sprawnie (!) napisany ; jasne, domyślam się, że Autor chciał przemycić „ równość wszystkich wobec śmierci”, ale zabieg wyszedł słabo, dość natrętnie, a / zdychanie / człowieka, może przez wielu, już nie być odczytane jako ironia…o ironio ):.
żegnam miło i już świątecznie.