Dziękuję bardzo, naniosłem zmiany korzystając
i z Twoich uwag.
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia

Twój zamysł z martwą naturą rozumiem tak, że obraz przedstawiający martwą naturę pobudza wyobraźnię PLa, że aż widzi pejzaż przedstawiający parkowe alejki, więc może i zostaw tę martwą naturę...

To co mi się podoba w Twoim pomyśle na wiersz, to to, że ten obraz jest metaforą człowieka, tak to czytam, i PL w relacji z tym obrazem, jakby metafora rozpływa się w całości wiersza, trochę jakby cały wiersz stawał się metaforą, to jest fajne.

po wejściu do galerii
rzucał się w oczy obraz
mienił kolorami
zdawał poruszać
żył

niby martwa malatura a
wszystko zdawało się zmieniać
bacznie przyglądało widzom
jakby obawiało zbliżeń

lubię patrzeć na sztukę
z różnych odległości
pierwsze wrażenie - jesień
krok dalej - piękne lato
szeleściły liście *
słychać było szum parkowej alei

podszedłem trochę bliżej i
poczułem zimno
pociemniało
zaczął padać śnieg

nie wiem co o tym myśleć
bałem się podejść do obrazu

a może…


* w ten sposób pozbywasz się jednego się.

po wejściu do galerii
rzucał się w oczy obraz
mienił kolorami
zdawał poruszać
żył

niby martwa malatura a
wszystko zdawało się zmieniać
bacznie przyglądało widzom
jakby obawiało zbliżeń

lubię patrzeć na sztukę
z różnych odległości
pierwsze wrażenie - jesień
krok dalej - piękne lato
liście poruszały się
słychać było szum parkowej alei

podszedłem trochę bliżej i
poczułem zimno
pociemniało
zaczął padać śnieg

nie wiem co o tym myśleć
bałem się podejść do obrazu

a może…


- to moja propozycja całości

zacząłem się zbliżać
i poczułem zimno
pociemniało
zaczął padał śnieg

lubię patrzeć na sztukę
z różnych odległości
pierwsze wrażenie
przedstawiało jesień
stojąc krok dalej piękne lato

- tu mi się zdaje, że jest podobny problem jak w pierwszej strofce, czyli mam wrażenie, że to pierwsze wrażenie stojąc krok dalej przedstawiało lato... trochę się robi galimatias.

może lepiej by było tak:


lubię patrzeć na sztukę
z różnych odległości
pierwsze wrażenie - jesień
krok dalej - piękne lato

Pomysł i temat na plus, ale... sam widzisz jakie problemy ma czytelnik, konkretnie ja.

po wejściu do galerii
rzucał się w oczy obraz
mienił kolorami
zdawał poruszać
żył -

niby martwa natura a
wszystko zdawało się zmieniać


- dalej piszesz, że słychać było szum parkowych alejek, trudno mi więc wywnioskować, czy podmiot liryczny patrzy na obraz należący do gatunku martwej natury, czy patrzy na pejzaż przedstawiający parkowe alejki.

zdawał się poruszać

żył


niby martwa natura


- z tego by wynikało, że przyrodzoną cechą MARTWEJ natury jest to, że żyje i się porusza...