Moim zdaniem jednak w tekście za dużo sentymentalizmu i za mało przetworzenia lirycznego, co powoduje że całość niebezpiecznie przechyla się w kierunku sztambuchowym.

Nawet końcówka nie podnosi wartości wiersza, płacz nad szklanką kawy nie przekonuje. Nawet, jeżeli jest to urywek rzeczywistości peelki, to lepiej jednak powstrzymać się z umieszczaniem tego w poezji.

A w ogóle wątek mailowy kojarzy mi się z oszustami, którzy nawijają makaron na uszy uwodzonym ofiarom, żeby wyłudzić od nich pieniądze, a potem oczywiście zniknąć. Domyślam się, że zapewne w utworze chodzi o coś bardziej wzniosłego, ale tak to można zinterpretować, zresztą cierpienie tych nabranych kobiet wcale nie jest "gorszego sortu", do tego dochodzi poczucie upokorzenia i złość na siebie.

Pozdrawiam,
The Meanest Cat.

Dzięki. Chyba przeceniasz moje umiejętności ;) Pozdrawiam :)

Wiersz o niewystarczalności komunikacji sieciowej, pozbawionej tego czego potrzebujemy najbardziej, wiersz o potrzebie bliskości i obecności. Spoko, czytelne, aczkolwiek wydaje mi się, że jak na Ciebie trochę... mało odkrywczo? Ogólnie jakiś poziom trzymie.