Konfacela Borba!
Dziękuję za bardzo ciekawy komentarz. Kojarzenie mojego tekstu z wierszem Staffa to zaszczyt dla mnie)))
Serdecznie pozdrawiam.

Paweł!
Wielkie dzięki za słuszny komentarz. Pozdrowienia.

Doceniam jak cholera Twoje palindromy, bo się należy, ale najbardziej lubię jak łączysz je z innym rodzajem narracji, wtedy powstaje ciekawa forma. Mimo to szacuneczek.

Co za wiersz! Wielką frajdę dało mi czytanie połączone z zabawą w łączenie ukrytych sensów.
A więc - oczywiście! - zgadzam się z tezą zawartą w tytule. Nagroda często krzywdzi, wypacza, jest tym, ekhm, ekhm... "organem". "Organem wad"!

Wady nagradzają swoim "organostwem" :)
Pycha i blichtr. Czy one pomagają?

Nagroda potrafi zmarnować istotę pracy włożonej w coś, co zostało wypracowane w duchu idei. Potrafi zmarnować dobro, piękno i prawdę. Cały sens pracy może pójść w perzynę, czyli - jak piszesz: "góra w twaróg". Z różnych przyczyn.

Twój wiersz przypomniał mi jeden z wierszy Staffa:

Podwaliny (Leopold Staff )

Bu­do­wa­łem na pia­sku
I zwa­li­ło się.
Bu­do­wa­łem na ska­le
I zwa­li­ło się.
Te­raz bu­du­jąc za­cznę
Od dymu z ko­mi­na.

Żeby budowla - góra - nie zamieniła się w bezwartościowy, miękki twaróg ("góra w twaróg"), należy szanować swoje wnętrze. Swój ogień. Żeby trwał "dym z komina", czyli symbol i rezultat życia, dbania o ciepło, relacje, dom.
Nie warto będąc twórczym myśleć jedynie o blichtrze, o - jakże złudnym i krótkotrwałym - blasku flesza. Warto po prostu robić swoje. Z miłości do swojej roboty. Bo inaczej - jak w pierwszym wersie: "nor tracimy dym". "I car tron".

Wspaniała była zabawa z Twoim wierszem. Dziękuję!

The Meanest Cat, dzięki za rzeczowy komentarz. Pozdrawiam.))

Ok. Przeczytałam, mogę pochwalić cierpliwość i pomysłowość, choć nie jestem fanką twórczości ograniczonej w zasadzie do szaradziarstwa.
Ale to może być z pewnością przyjemna rozrywka, która uwrażliwia na potencjał języka rozumianego jako tworzywo, i to w znaczeniu czysto rzemieślniczym (np. fonetyka). Tekst obraca się w klimacie mocno futurystycznym (formalnie). A to już coś.

Pozdrawiam,
The Meanest Cat.