Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

zatrzymałam dłoń jak w kadrze 
bałam się że wszystko zniknie jeśli cię dotknę 
żaglówka na horyzoncie, szczegół na fotografii 

szum fal, nasz śmiech, słońce w oczach i bryza
wciąż niepokonana przez miejski pył 
piosenki zamiast muszelek na pamiątkę, łzy 
w których wywołuje się najlepsze chwile życia 

zniknęło i tak 

Ilość odsłon: 518

Komentarze

czerwiec 10, 2024 22:33

Melancholijnie i ładnie!

Pozdro!

czerwiec 09, 2024 20:09

Sentymentalnie tu i to bardzo

czerwiec 05, 2024 10:10

Owszem :)
Pozdrawiam :)

czerwiec 04, 2024 21:32

To "masz swoje morze" jest emblematyczne... Pozdrówka

czerwiec 04, 2024 17:11

Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam

czerwiec 04, 2024 17:10

Świerki (te z zimowego pejzażu)
przypominają teraz plażę.
Ta z mojej głowy stała się spokojna,
w oczywisty sposób niesamotna.
Patrzę w przyszłość - bądź co bądź niewiadomą
- naszymi portretami.

czerwiec 04, 2024 15:23

"łzy (-), w których wywołuje się najlepsze chwile (-)"
: tylko to, i tylko w przeze mnie podanej formie, zapamiętam(!)
__reszta tak samo jak napisałem u @Meanest Cat 'Fotografia 3.0' ...niestety

ciao cacao

czerwiec 02, 2024 22:32

pytasz czy cię pragnę
pragnę tak mocno że niebo
zamiast otulać cię słonecznym błękitem
drży

przekraczam barierę snów
jak odrzutowiec prędkość dźwięku
okiełznać tę siłę
trzeba mi

dobranoc