Ais, Aidegaarcie - pięknie dziękuje za Waszą obecność pod wierszem.

Aideraart wybił mnie z butów celnością spostrzeżenia, bingo - ileż pięknych puent, wspólnotowego „ trwania” jest u Celana pomimo jego odrębności, osamotnienia ( w roli tego, który krzyczy za umarłych by odrętwiałym z poruszenia głosem, „ wyłamywać ” przesłanie z języka niemieckiego, jednicześnie daremnie szukając rezonansu u niemieckich poetów ( vide grupa 47)
Jedynie w milosci do Gisele ( po części też Ingeborg Bachmann), mógł trwać na wspólnej drodze z drugim człowiekiem; do czasu jednak…

W moim skromnym tekście, kończę nie tak subtelnie jak on by mu się podobało ; kończę krwiożerczo, zwierzęco i … personalnie.


Ais, dziękuję miła za otwartość na różnorodność - postaram się nie zawieść ;)), pozdrawiam ciepło.

Dzięki komentarzowi aidegaarta można trafić na właściwy trop, oby nie wprost do Sekwany.

Różnorodność jest dobra. Pozwala na poruszanie się po wielu ciekawych płaszczyznach i nie pizwalają tkwić w nudnych ramach, choć i te potrafią być czasami hipnotyzujące, ale tylko dla wybitnych Piór.
Pozdrawiam.

"pożre nas dzisiaj oboje" - bardziej mi pasuje do celanowskiej metaforyki, ale to tylko ja. Pozdrawiam

Gudmundurze, dzięki za sugestie i skojarżenia ; to W - niczym ptasie skrzydła mnie urzekły, ale w wersji fejsbusiowej wyrzuciłam tak, jak sugerował Xlax ( zresztą u mnie tez na dwoje babka wróżyła.
Nie może być „ słyszały, bo to nie spróchniałe korzenie coś słyszą w tekście, lecz Poeta; jego stosunek do języka niemieckiego jest dla mnie niekończącą się zagadką,i choć o niej tyle powiedziano, napisano, próbuję po swojemu „ wejść” w jego odczucia; konfrontować go ze swoim bagażem emocji, wreszcie też miałam członka rodziny w Oświęcimu…

pozdrowionka miłe.

Xlax, te edycje bywają cenne, bo trafione, a za pochylenie się nad tekstem - szczerze dziękuję. Sama też już redukowałam( miały być po jeszcze drodze pieńki, spróchniałe korzenie” ale porezygnowałam z tego i owego…)ale widać, można jeszcze więcej:))
Ubawiłeś mnie komplementem; bo widzisz, ja i tak nie będę pisać w jednym stylu, gdyż mam potrzebę „ wyhasania się” i będzie takie pisanie, jakie mi aktualnie strzeli do głowy; więc różne. Jak życie i jego kolejne odsłony…pisząc od niecałych trzech lat, mam nadzieję, że wszystko jeszcze przede mną:))), cała zabawa ze słowem ;)

pozdrówki.

Xlax, Gudmundur - pięknie Wam dziękuję za przeczytanie i sugestie - płoną kreatywnością jak iskry Waszego intelektu ; to frajda i przywilej obserwować Innych przy pracy twórczej, jednak dopiero później będę mogła się wyczerpująco odnieść do Waszych sugestii, ważne, że rozszyfrowaliście mam nadzieję mojego ukochanego Poetę, pozdrawiam miło :)

'pośród korzeni i suchych listów
ze zbioru

chociaż słyszał tę mowę zza krat i pasiaków
obłość słów znowu oblepia zmysły
ptak krwistych warg tuż pod woalem skóry
skrzydłem wybija tętno

ty
którego (w) głębię porwały fale Sekwany'

(w) - inicjał skrzydeł (bardzo ciekawe!);
skoro jest 'i' pomiędzy słowami 'pośród korzeni', 'suchych listów' :
(pośród korzeni i suchych listów
ze zbioru)
'chociaż słyszał tę mowę zza krat i pasiaków'
(choć słyszały tę)
(chociaż słyszały)
_________________
'skrzydłem wybija tętno'
(w) !
_____________________

Podobno jak ktoś zna więcej niż swój język : posiada więcej dusz.

Całość mniam!

Pozdrowienia

pozwoliłem sobie na pewne korekty:

"leżę pod kocem
raz po raz płonie gong
czyjś sielski głos każe rozluźnić paluszki
w języku Poety

którego wiersze wysiałam w ogrodzie
pośród korzeni i suchych listów
ze zbioru

chociaż słyszał tę mowę zza krat i pasiaków
obłość słów znowu oblepia oczy
ptak krwistych warg tuż pod woalem skóry
skrzydłem wybija tętno

ty
którego głębię porwały fale Sekwany
wybacz że stać mnie tylko na miłość
więc zieleń co kiełkuje przy oknie

pożrę dzisiaj za dwoje"

I tak trzeba było od początku. Dobry wiersz.