Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

        gdyby tak mogła

        dzisiejsze myśli odłożyć na jutro

        byłoby szczęśliwiej

        kolekcjonuje sterty książek

        i jest w tym naprawdę dobra

 

        modli się do wiatru

        by dał spokój jej włosom

        kobieta samotna

        resztkę słów trzyma w szmince

 

        kiedy spotkasz kobietę samotną

        rzuć jej grosz uśmiechu

        powróci do domu

        przytuli geranium w zamian za

        chwilę amnezji



Ilość odsłon: 119

Komentarze

luty 01, 2025 16:03

Dzięki Mirek za powrót. Szkoda mi było zostawić ten tekst w zapomnieniu...

luty 01, 2025 11:47

Pamiętam. Zdrowia.

styczeń 31, 2025 21:41

Wiele odniesień: ,,dzisiejsze myśli odłożyć na jutro" - ,,Przeminęło z wiatrem", ,,rzuć jej grosz..."- wdowi grosz,
gromadzenie książek - dyskusyjne:) - jeżeli mam być w czymś dobra, to chcę być szalona:))

Odczytuję, podobnie jak Looksfera.

Samotność to nie szaleństwo i...być może Emily Dickinson przyznałaby mi rację;)

Pozdrawiam.

styczeń 29, 2025 21:23

Piwoniewiersze, dziękuję za pochylenie się nad tekstem. Z tym przytulaniem, to kto co lubi, nic na siłę... ;-)

styczeń 29, 2025 18:27

podoba mi się, jakby o mnie, a może "pogłaszcze geranium" bo z tym przytulaniem to chyba przesada. Pozdrawiam

styczeń 28, 2025 21:00

Udana recenzja; z podpowiedzi skorzystałem. Pozdrawiam, Irku

styczeń 28, 2025 20:40

Bardzo sugestywny tekst o szaleństwie, z świetną drugą strofą, w której być może warto zamienić "resztę" na "resztkę". Pozdrawiam Marku!

styczeń 28, 2025 20:02

Looksfero, analiza treści jest mocno delikatna (sic!), aczkolwiek intencje autora nie były tak oczywiste;
Anita, to stary wiersz po nowemu, i poszedł nawet do druku. Wiem, że kiedyś komentowałaś pod nim... dziękuję jeszcze raz... ;-)

styczeń 28, 2025 18:51

pamiętam to przytulanie geranium
pozdrawiam

styczeń 28, 2025 12:48

Wiersz o samotnej kobiecie, która szuka spokoju i ukojenia w książkach, modlitwie do wiatru i prostych gestach. Znajduje chwilową ulgę w codziennych rytuałach, a spotkanie z nią przynosi krótką chwilę zapomnienia.