Mister D.: ILE MIL DO PALESTYNY. Serwis poetycki.

Tak niewiele mnie z tobą łączy, Palestyno,

prócz atmosfery, w którą jest kula spowita,

prócz DNA wspólnego, prócz tego, że gliną,

maleńką grudką jestem, jak każdy kosmita

zamieszkujący Ziemię - niewiele prócz tego.

Próbuję, ja naprawdę próbuję rozbierać

ludzi z wszystkich sztandarów, z symbolu każdego,

kiedy trzeba ze skóry, by nagich odgrzebać,

w ich pierwszym krzyku, pierwszym ich płaczu usłyszeć,

jako siebie próbuję nagiego pokochać.

Tu, gdzie mieszkam, wciąż można ucieszyć się życiem,

wciąż nie wyją syreny i gwiazdy na popas

wychodzą niespłoszone - wyrwać ile można

próbuję z gardła bestii o stalowym czole,

nadal chwile są zdatne do tego by kochać,

wciąż obłoki przez trawę nie toczą się czołgiem,

tylko dziki w niej ryją, drzew zielony pożar,

wciąż sufit mam z betonu i depczę podłogę,

jeszcze dłoń rozpostartą mogę wierszom oddać -

prócz tych gwiazd, które wyszły paść się niespłoszone,

tak mało, tak mało

Spis rzeczy