Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Hej, czy nie wiecie? Model standardowy zadrżał
jak kolumna u podstaw, czarna kula zaraz

za krawędź się potoczy, spadnie na podłogę,
tak niewiele wciąż wiemy, w ciemność uchylone

powieki i źrenice - to chyba meteor
długą smugę zostawił przecinając niebo.

W głęboką czerń wpatrzone oko teleskopu,
drży model standardowy, och, może się potłuc,

kolumna się przewróci i szkło się rozpierzchnie,
tak niewiele wciąż wiemy, jak pięknie, jak pięknie.

Miało nie być galaktyk a są galaktyki,
czarne dziury na światło przyczajone wnyki

mogą dokądś prowadzić, do wszechświatów nowych,
upada drżąc w posadach model standardowy,

zadrżała czarna kula, zaraz spadnie, pęknie,
tak wiele jest możliwe, jak pięknie, jak pięknie.

Ilość odsłon: 8

Komentarze

czerwiec 27, 2025 20:49

https://www.youtube.com/watch?v=-v8SQRIKntE