Mister D.: BEGONIA I CHRABĄSZCZ. Serwis poetycki.

Chrabąszcza majowego lipcowa agonia

obok begonii w słońcu, w doniczce kwitnących,

na parapecie leży na grzbiecie i kona,

już ostatnie podrygi jego nóżek drobnych.

Misterne modelarstwo, precyzyjny detal,

wszystko na swoim miejscu, w całość zespolone,

na koniec jeszcze tylko błękitna iskierka,

stworzenie się poderwać do lotu gotowe.

A teraz leży obok kwitnących begonii,

do których rękę matka stworzoną przykłada,

begoniom w tym zaduchu nie zabraknie wody,

obok chrabąszcz majowy kona w słońcu lata.

Podaję mu na palcu małą kroplę z cukrem,

może usłyszę jeszcze brzęczenie basowe,

we włosy mi się wczepią czepne nóżki kruche,

lecz pokrywy skrzydełek nie drżą chitynowe,

więc biorę go na palec - pazurki owadzie

w moją skórę wczepione, uczepione życia,

owada na tę czarną, chłodną ziemię kładę,

z której begonia w słońcu lipcowym wykwita.

Odprowadzam go wzrokiem, patrzę jak odchodzi,

w ostatnią podróż rusza, powolny, niespieszny,

w głąb jaskiń czarnej ziemi doniczkowej schodzi,

potyka się o grudki, niezgrabny i śmieszny,

a ziemia osypuje się chłodna i cicha,

zakwitają begonie w upale lipcowym -

(a jeden kwiat begonii zobaczyłem dzisiaj,

jakby na parapecie ściętą głowę złożył)

Spis rzeczy