Bardzo podoba mi się wejście w ten wiersz. O razu jest miejsce i klimat, chłód opuszczenia i pustka. Widzę i czuję.
Później nieco bezradnieję, kiedy czytam wers:
"brakowało już rozmów, od których nie ropiałyby oczy"
- ropienie oczu to jakiś stan chorobowy, zapalny ale czy tak bardzo szczególny? i związany z rozmową? Nie czuję tego, pewnie z niewiedzy.
Ostatnie dwie strofoidki znów do mnie wchodzą - jest plan bliskiej kuchni, i dalekie światła, jest spacer i wędrówka... Jest bezsenność kojarząca się z reisefieber i jest jakiś podskórny lęk, czy jak wrócimy, jeśli wrócimy, to co będzie?
I jakoś podskórnie też wyczuwam, że w tym tekście jest też coś o tym, że inne są podróże ludzi młodych a inne starszych, że każdy ma swoje drogowskazy i światła - i dotyczy to nawet podróży ostatniej. A może przede wszystkim - tej ostatniej...
Podoba mi się bardzo!
Tylko te ropiejące oczy... :)
Z szacunkiem - ryszelie

Mithril, co prawda mamy chyba odmienną definicję wyliczanki, ale dziękuję bardzo za opinię. :) Wezmę ją pod uwagę.

Pozdrawiam!

...administracja!

ciekawa informacja się pojawia po dodaniu komentarza, że:

"strona nie istnieje lub została przeniesiona" - stąd mój nieudany "dubel"

...tekst wyliczankowy - początkowo przespójnikowany - wysilony technicznie i nudny, acz z użyte środki mogą się podobać(?)

taki pseudononkonformizm, jakich wiele, czyli:
"przeczytany-zapomniany"

...tekst wyliczankowy - początkowo przespójnikowany - wysilony technicznie i nudny, acz dobór środków może się podobać, ale tylko podobać

taki pseudononkonformizm, jakich wiele, czyli;
"przeczytany-zapomniany"

Imre, ta podróż to jedna z najważniejszych do przebycia, o niej chciałam napisać, więc Twoja interpretacja cieszy. :)

Dziękuję za ślad.
Pozdrowienia.

Davidzie, faktycznie, tutaj jestem nowicjuszką, która jeszcze nie za bardzo wie, jak poruszać się po zakamarkach tego portalu, ale mam nadzieję, że to się wkrótce zmieni. :) Cieszę się, że zostawiłeś kolejny ślad. A że wiersze cieniste... cóż, czasami łatwiej jest pisać właśnie o "cieniach", to pozwala się nieco uzewnętrznić, poczuć ulgę.


Zapomniałeś dodać, Krzysztofie, że to dla Ciebie wiersz jest o niczym. Wystrzegałabym się raczej takiego uogólniania. Skoro moja liryka nudzi Cię już po dwóch opublikowanych tutaj utworach - trudno, jakoś to przełknę, bo, z całym szacunkiem, ale krytyki w stylu "beznadziejne", "nudne", "grafomania" nie biorę zbyt poważnie. :)


Grzybowo, ciekawi mnie bardzo, gdzie się spotkałyśmy w takim razie... :)

Dobrej nocy!

jedno pytanie pani grzybowa, kim wcześniej byłaś, pod jakim nikiem byłaś na poemie?
bo nie ze mną te sztuczki bruner :)


Ps, czy wy ludzie nie możecie się udzielać pod tym samym nickiem, nazwiskiem, ja przykładowo ja?
ja się nie ukrywam, zawsze byłem tym kim jestem, a takie kamuflowanie się i podszywanie się pod kogoś innego wymyślając sobie byle jakie nicki to jest dla mnie żenujące, ech szkoda gadać

e tam

.... A ja tu byłem i czułem ten wiersz... więc?

nie kłóćcie się pod wierszem.. to brzydki zwyczaj


Dobrej i spokojnej nocy