z całym szacunkiem - mogę komentować co chcę
i jak potrafię
jeśli nie łamię regulaminu
a nie łamię :)

Źle mnie rozumujesz, tu nie chodzi o ludzi, o ich zrozumienie, tu chodzi o zrozumienie poezji, czy ewentualnie tego co oni piszą, co chcą przekazać i jak to przekazują.
Ty czytając dany tekst musisz go nie tyle co rozumieć, ale musisz go czuć, widzieć i być w nim, uczestniczyć w jego wydarzeniach.
a czujesz to czytając dany tekst?
jesteś tam?
bierzesz w nich igrzyska?
wątpię w to, więc proszę wyważaj swoje wypowiedzi, kumasz?

ogólnie to jestem gruba, więc się cieszę, że mnie cienko ktoś widzi :)

a żeby komentować to nie muszę chyba pisać?

co do rozumienia - rozumieć to trzeba ludzi, nie wiersze :) wiersze wystarczy odbierać, pozwalać im na rozwibrowanie swoich myśli i uczuć, smakować frazy...
imho

grzybowa, masz takie prawo, ale jestem ciekaw twoich prac, bo jeżeli tobie się to podoba, i co najciekawsze rozumiesz to, w co wątpię, to cienko cie widzę, poetko

już go wcześniej czytałam :)
podoba się nadal

Powiadasz iż jest to profesjonalnie napisane? w nowoczesnym stylu pisania? może i tak, ale zauważ autorze, autorko, iz jest to opowiadanie o niczym , ta opowieść jest beznadziejna, nudna i pozbawiona sensu, słowotok powiedzmy dość inteligentnie podany, aby zmylić laika który pomyśli że to jest tekst na poziomie, ale ja sądzę iż jest to tylko grafomania, nie wiem jak inne twoje wiersze brzmią, ale tu nie pokazałeś, nie pokazałaś. niczego konkretnego, czyli z pisaniem u ciebie kiepsko, pozdr serdecznie

...np. ten wers:
"wziąć lotniskowe światła za drogowskazy. Morskie latarnie,"
__ właśnie w ten sposób wprowadzona inwersja, nie razi
wręcz zachwyca ...oto czysta liryka
No dobra - nowicjuszką jesteś ___ jedynie na poemaxie. Poza tym czuje się profesjonalizm, umiejętność ujęcia tematu
...przyjemność czytania po mojej stronie :)

Bardzo fajnie, że tu jesteś

Pozdrawiam
.
PS
Klimaty masz raczej cieniste, ale cóż - życie rzadko bywa kolorowe
...ze wszystkich powrotów, te do domu (jakkolwiek byśmy "dom" definiowali) są sercu najbliższe

.

Poetycko się rozmarzyłem... piękna poetyka. Miło poczytać

Dla mnie wiersz nie o dosłownej podróży ale o szukaniu swojego miejsca na ziemi. Gdy próbujemy wypełnić pustkę w swojej duszy wygryzionej przez nieznanych ojców i matki.. wtedy każde miejsce naznaczone chwilą wolnego oddechu staje się domem...

Dziękuję za możliwość poczytania
pozdrawiam