wielcy poeci zasiadają przy topornych stołach

w podrzędnych spelunach między wersami polewają

wenę do kieliszków potem dyskutują namiętnie

o końcu świata miłości braku horyzontów miłości

i z każdym kolejnym polej Zdzichu o miłości 

dyskutują namiętnie polej Zdzichu z braku

horyzontów miłości 

wielcy poeci nie piszą już na serwetkach

papierze toaletowym polej Zdzichu o miłości 

między wersami na końcu świata o topornych stołach 

spelunach gdzie brak horyzontów trwonią ostatnie

Kazimierze między popielniczką wymieniają bełkotliwe poglądy

po następnym polej Zdzichu

jeden przybija gwoździa drugi haftuje serwetki 

trzeci łapie pawie pod stołem polewa Zdzichu

pijaną w sztok wenę z butelki wprost do gardła

Sobieski rusza pod Wiedeń