Krzysztof
Kiedy język śpi
Zapadam się w smutne odcienie zieleni
kłosy wiechy między listowia
zbieram deszcze
śmierć ma kolor kojąco zielony
jak twoje oczy w pochmurny dzień
boję się dotknąć przestrzeni
rozstania nastają nieuniknione
godzina po godzinie
z abstrakcji wypływa woda czarno granatowa
różowo liliowy lodowiec
niebo waniliowe
hibernacja kubków smakowych
Ilość odsłon: 2807
Komentarze
Tomasz Rom
lipiec 07, 2017 20:13
bo widać jakiś obraz, są ciekawe momenty. poprzednio wyszla ci dosyc kiczowata proza, tyle.
Krzysztof
lipiec 07, 2017 19:50
Tutaj, a tutaj dla odmiany pochwaliłeś ten wiersz, a powiedz mi dlaczego? skoro żeby nie moje wyjaśnienie poniżej skierowane do Agi to z tego wiersza nic byś nie zrozumiał, więc jak to jest z tym podobaniem?
Czytajcie ze zrozumieniem i komentujcie szczerze!
Bo tylko na szczerym komentowaniu i czytaniu ze zrozumieniem nauczycie się pisać!
Ps, nie lubię złośliwości i podlizywania się
Tomasz Rom
lipiec 07, 2017 19:13
Tutaj już ciekawie krzysztofie, coś czuć jak się czyta, na plus
Krzysztof
lipiec 07, 2017 16:23
Aga, a gdybym nadał temu wierszowi tytuł " Lato " to jakbyś ten wiersz odczytała? tu chodzi o to że nie zawsze lato jest radosne, mimo że jest piękne, ciepłe.
Tu przede wszystkim chodzi o to że ten ktoś zawiedziony tym latem, chciałby skosztować tych lodów, ich smaku kojarzącego się z wakacjami, ale niestety nie może, bo życie jest gorzkie, wredne i złe, ten ktoś jest zawiedziony tym latem, ma wszystkiego dość, życie to abstrakcja.
Ale i twoja wersja jest do przyjęcia :) bo i można też tak interpretować ten wiersz, wszystkie chwyty dozwolone są w poezji, bo tak się pisze wiersze :) ale pod jednym warunkiem, ma być treść, ma być przedstawiony pewien obraz który się widzi
ag01
lipiec 06, 2017 22:35
No jak to o czym :) o umieraniu :)
Krzysztof
lipiec 06, 2017 21:18
Marek jak to są pseudopoetyckie pierdółki to ja jestem donald trump, ten wiersz ma duszę i coś w sobie, bo tak się pisze wiersze!
a co do oceny innych, dobrze wiesz jak to jest z tymi ocenami, ktos cie nie lubi, ktos cię cie nie trawi, nie należysz do TWA, nie podlizujesz się nikomu, to choćbyś co nie napisał to wiersz jest do dupy, źle prawię? ech
Ag, a o czym jest ten wiesz? :)
nikolas, a o czym jest ten wiesz? :) pozdr
x l a x
lipiec 06, 2017 11:52
Krzychu, przestań wstawiać pseudopoetyckie pierdółki o kwiatkach i kolorkach, i napisz coś dla ludzi. I błagam, bez dopisku "tak się pisze wiersze", bo raczej to inni ocenią.
ag01
lipiec 06, 2017 11:46
Zielono mi ;)
Ładnie napisany :)
Nikolas
lipiec 05, 2017 23:08
Elegancki wiersz, ciekawy i ładnie płynie, klimat też zachowany. Jedynie ta hibernacja mi średnio pasuje w poincie. Chyba lepiej zakończyć wiersz w tym momencie: "niebo waniliowe" bardziej zaskakujące zakończenie i otwiera więcej przestrzeni.
Krzysztof
lipiec 05, 2017 23:04
Jak to co Ewo, że tak się pisze wiersze :)
Mgła, ja też :) czasami sam się zaskakuję :)