Proszę pana, pan tu nie stał,

niechże pan się za mną schowa,

nie dość, że się pan tu wepchał

to życiorys mój skopiował.

 

       - Ludzkie życie to jest plagiat,

       śmierć wtrąciła się z uśmiechem –

       - pominąwszy odkształcenia,

       toczy się tak wiek za wiekiem,

 

       i w zasadzie w tym temacie

       chyba się niewiele zmienia,

       wciąż to samo choć od nowa

       ludziom ma do powiedzenia.

 

       Kiedy oczy moje czarne

       człowiek spotka czasem w tłumie

       w swoim biegu do pierwszeństwa-

       - nawet z psem się porozumie.

 

       Choć niejeden do mnie wzdycha

       w głębi ducha po kryjomu,

       żyjąc kątem na tym świecie

       chciałby bilet mieć do domu,

 

       to pomyśli gdy już przyjdzie

       złożyć głowę przez wyboje:

       może podłe, może plagiat,

       ale, w mordę, było moje…

 

Proszę pana, śmiało przodem,

mnie coś w krzyżu dziś uwiera,

ja posiedzę lub postoję,

jak pan chce to niech umiera.