Bo ten pająk czasem sobie mieszka w zwykłym domu i po cichutku poluje na jakąś drobną muszkę. Jak się spojrzy z łózka do góry, to można go zobaczyć. Pająk to dobrotliwe stworzonko.

Wersja I - ładny, smutny wiersz. Nie zrozumiałem tej
pajęczej sieci (dlaczego akurat ona jest symbolem zwyczajności), ale to mój problem. Pozdrawiam.

Żeby jeszcze się pośmiać, napisałam drugą wersję wiersza, uzupełniając go dwoma wyjaśnieniami, dla osób, które zagubiły się w interpretacjach.

Widzicie, to są skutki komentowania czyichś komentarzy i zmyślania niestworzonych teorii. Nie musicie udowadniać, że rozumiecie treść, bo test IQ nie na tym polega; ja tego nie robię, czepiam się formy i logiki.

Nekrofilię ?! Czy tęsknota za kimś, kto właśnie odszedł, i splecenie z nim dłoni w ostatnim pożegnaniu to, według m a r s a, nekrofilia? Bardzo interesujące.

Marku nie chodziło mi o osobą nieżyjącą a raczej nieobecną duchem.

Pomijając to, co autorka miała na myśli i to, co państwu poniżej się wydaje, zaprzeczenia mojego komentarza i własne wyobrażenia państwa poniżej nie mają nic wspólnego z tekstem. Państwa wnioski ocierają się o nekrofilię, a na pewno autorce o to nie chodziło. Czytajmy więc ze zrozumieniem, bo nawet poezja ma swoje granice, niestety.

ja też się wtrącę, pomyślałam o osobie, która jeszcze jest, a tak jakby jej nie było ...

Jeszcze się wtrącę, zgadzam się z Grzegorzem. Też pomyślałam o śmierci, juź po wcześniejszym moim komentarzu. Wtedy zimno bez ciebie (źywego) jak najbardziej pasuje do "więc póki jesteś" (teraz martwy przede mną - peelką).
Wtedy pajęczyny są jeszcze bardziej wymowne.

x, a gdyby peel siedział przy zmarłym? jest i nie ma, zimno bez ciebie w Martwej godzinie.

albo rozmowa przez telefon, na przykład, albo list, nie ma przy nas, a jest, albo przez Internet, skoro jest sieć,