marsie - autorka dała nam przestrzeń byśmy sobie sami dopowiedzieli... ale może się mylę ..

Nie, nie może tak być, bo użyto słówka "więc", które sugeruje ciągłość zdarzenia (bycia) bez przerw na inne przygody...

a ja zrozumiałam, że tego kogoś nie ma w danej chwili, może jest chory przebywa w szpitalu lub ... ale wrócił po jakimś czasie.

Brak mi tu konsekwencji => w pierwszej strofie mówisz "zimno bez ciebie" (czyli brak człowieka), a w drugiej zaczynasz "więc póki jesteś" (czyli z pewnością ten ktoś jest obecny). Technicznie i lirycznie jest w porządku, aczkolwiek tak oczywisty aspekt starości nie jest oryginalnym.

poczułam lekkość :) pozdrawiam serdecznie

„Zimno (…) bez ciebie” to tak jakby tego kogoś już nie było, więc brakuje mi tu jak zasugerowałam → (…)
no, chyba, że ten ktoś wyszedł tylko na chwilę, może po gazetę?
więc moim skromnym czytaniem warto byłoby dodać (byłoby); (będzie)
bo
ogólnie przyjemny klimat – gorzej będzie kiedy peelka zostanie sama, sama z sobą – wówczas może być „zimno bez ciebie”

- a wiersz ładny, wzruszający.

Pozdrawiam

Maleszo,
Ciekawa jest Twoja interpretacja. Może czegoś dowiedziałam się o samej sobie - odpowiedź zwrotna.
Zamysł był taki, że ta starsza osoba nie wspomina pięknych, niegdysiejszych lat, ale czerpie piękno uczuć z tego, co jest tu i teraz.
Napisałam ten wiersz kierowana podświadomością, jednym ciągiem z drobnymi później poprawkami, co nie zdarza mi się za często.
Dziękuję za ciekawą myśl.
Małgosia

Czuję tu chłód, nie chodzi tylko o pierwszą strofę, potem niby jest ta otucha, splecione dłonie, ale znowu kosmos, zimny i tajemniczy, sieć pajęcza (niby pająk-przyjaciel, ale pajęczyna kojarzy mi się z przemijaniem).
Napiszę więc tylko, że był to zimny powiew piękna.