Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

I tu jest pies pogrzebany,
że ziemia prawie na kamień.
Ostra siekiera i szpadel
ledwo dają sobie radę,
ale psa trzeba pogrzebać.

Księżyc z nieba dzwoni srebrnie,
śnieg oddzwania z ziemi dźwięcznie,
czarna wokół dołu gleba,
jeszcze drugie tyle trzeba.

Mróz kosmiczny tu się sączy,
dzisiaj nie da rady skończyć,
jutro pogadamy znowu
nocą przy kopaniu grobu.
Ilość odsłon: 857

Komentarze

Konto usunięte

2-5

wrzesień 15, 2017 10:22

Bardzo dobre, moim skromnym. Pozdrawiam serdecznie :)

wrzesień 14, 2017 23:03

Dziękuję, pozdrawiam :)

Konto usunięte

2-22-2

wrzesień 14, 2017 22:49

Pamiętam ten wiersz z Poemy ... dziś tak jak wtedy robi wrażenie :-) pozdrawiam Pawełku :-)

wrzesień 14, 2017 22:47

Dziękuję za komentarze i sugestie.

wrzesień 14, 2017 21:24

Ja też go czytałem, niczego sobie.
Pozdrawiam

wrzesień 14, 2017 20:26

ciekawy jestem jak by wyglądał obraz na płótnie)))))))

wrzesień 14, 2017 19:32

Czytałam go na poemce i wciąż mi się podoba :)

Konto usunięte

2-22-22-22-22-22-22-2

wrzesień 14, 2017 19:24

Drogi Pawle, zwykle z przyjemnością czytam Twoje
wiersze, jednak tym razem nie. W kilku miejscach czyta się źle, Np. dwa pierwsze wersy można zapisać
następująco.
/Tutaj pies jest pogrzebany:
twarda ziemia, prawie kamień/...

Pozdrawiam.

wrzesień 14, 2017 10:16

W dodatku okraszona wiele wnoszącym komentarzem. Dziękuję ;)

wrzesień 14, 2017 06:19

Jednego psa pogrzebać drugiego ekshumować. Nekrofilia w Narodzie.
Pozdrawiam.