Tylko...

To słowo, neurologiczny, miało sens, :),-wiersz jest ludzki. Widzę tam co najmniej dwóch mężczyzn, - niesamowita ta strofa o drżącej ręce i kroplach, i że można tak po ludzku, delikatnie? nie to słowo, to zobaczyć. Parę dni temu zatrzymało mnie takie zdjęcie: młody chłopak trzyma na rękach staruszkę w pampersie, jak dziewczynę, przenosi ją z łóżka. Mogłabym o tym wierszu opowiadać parę godzin, tak myślę :)

w tym wierszu brakuje mi ... rytmu.
piszesz niemal klasycznie,; nabudowujesz formę, nawet udaje Ci się budować jakieś napięcie co psujesz puenta, ale może tak miało być? dla mnie niemal poprawna nuda, nie lubię takich wierszy, więc pewnie jest dobrą poezją

Dziękuję Wam bardzo za czytanie i komentarze. Ku mojemu zaskoczeniu wszystkie pozytywne. Nie spodziewałem się takiego obrotu sprawy :-)
A może Ci, którym się wiersz nie spodobał, po prostu nic nie napisali?
Dziękuję też Pawłowi Artomiukowi, który nic nie napisał, za to nominował ten wiersz do CIP-y ;-)

Lu - przemijanie jest, ogólnie rzecz biorąc, niepokojące. A do tego prowadzi nas w stronę dość niepokojącego celu ;-) Ale żarty na bok. Bardzo mi miło, że bardzo Ci się podoba!

Tomku - tak, to stary analogowy projektor był tym obrazem, od którego zaczął się ten wiersz. Dziękuję za bardzo trafne odczytanie.

Dziwna - dziękuję. Ładnie to ujęłaś. "Przyjemne drżenie przemijania"- zapamiętam sobie ;-)

Sasza - po pierwszym komentarzu myślałem, że nadaję się już tylko do neurologa ;-) Ale wracasz i piszesz, że wiersz dobry. To cieszy.

Aidegaart - dzięki, III strofa to jest to ;-)

Mgła - to bardzo miłe, pozdrawiam również :-)

Justynko - bardzo mi miło, że zajrzałaś. Tak, tylko chwile. A ja je kolekcjonuję ;-) Pozdrawiam Cię serdecznie :-)

Ten wiersz przypomina urokliwie o tym, że w życiu urodne są jedynie chwile :) Pozdrawiam ciepło :) J

Bardzo mi się wiersz podoba :-) pozdrawiam serdecznie :-)

Dobry też dlatego, bo kolejny temat bardzo aktualny.

Wracam, dobry wiersz.

III-a strofa scala wszystko. piękny wiersz. zajawki
dążysz... mam to samo, dlatego ten wiersz jest mi bliski
pozdrawiam

Przeczytałam zamiast nostalgiczny. neurologiczny, i tak mi zostanie.