Najpierw o tym co w komentarzu samego Autora. Początek jak "Dni których nie znamy",
podejrzewam, że celowy zabieg, potem,
to już poleciało - dobre zestawienie z obrazem i tego co bezpośrednio pod.

Tyle było drzwi od utraty krwi,
z luf wyplutych kul tyle było w nich.

Pewien znany ktoś, kto miał dom i psa,
kogoś wziął na cel – ktoś na bruku padł,

i podeszli doń, wzięli go na drzwi,
odtąd imię miał - wydrapane w nich.

Gdy żałujesz tych, z których został proch,
kiedy żal ci drzwi, z których tylko złom,

wiedz, że adres jest, ktoś w mieszkaniu śpi,
w żyłach strumień krwi ciepłej ma jak ty.

Gdy pamiętasz tych, z których został proch,
gdy wspominasz drzwi, z których tylko złom,

musisz wiedzieć że
i zrozumieć to,

że ważne są teraz te drzwi,
których jeszcze nie znamy -

W pewnym sensie bezosobowe, ale z drugiej wskazuje na TE drzwi, pomyślę.

skojarzenia podobnie jak Tomek...

co zmieniłabym (jeśli pozwolisz)

"rosną w lesie drzwi bez imienia
ale już śmierć pazurami w nich skrobie"

'te'- to takie bezosobowe...

Na pewno nie domaluję im klamki, bo to by była kicha :)

Dziękuję Leno :)
Grzegorzu, w piosence jest, że "na drzwiach ponieśli", ale można iść na kompromis i powiedzieć, że to są drzwi gładkie jak lustro ;) Zresztą jeśli ktoś ów przedmiot zinterpretuje jako lustro, to również jest w tym jakiś sens.
Pozdrawiam.

To co piszesz i malujesz jest bardzo spójne. Składa się w sensowną całość. Jesteś artystą spełnionym....

Tak myślę. Pozdrawiam serdecznie

lustro, powinni nieść lustro

Oby się nic nie stało. Dzięki :)

Nadawał byś się na barda Ciężkich Czasów.
Pozdr.