Lenka,Ty mnie nie głaszcz, tylko zobacz to, co chciałam Ci powiedzieć :)

Ech! :) Cudu mi trzeba! :)

bardzo lubię Twoją pogodę ducha i ten lekki sposób pisania. może teksty tak napisane, nie mają jakiegoś wielkiego ciężaru gatunkowego, ale są kobiece i pozytywne. i urocze! pozdrawiam serdecznie

Ależ oczywiście, że nie wiem jak powinno się pisać. Każdy robi to tak jak uważa, lubi i potrafi, a ja wyrażam tylko swoją opinię, która związana jest z moim gustem i preferencjami. Teraz pamiętam, że publikowałaś również na Poemie. Pozdrawiam również serdecznie :)

Jestem ekscentryczną staruszką piszącą w starym stylu, bo nowy mnie zachwyca, ale nie porywa :)))
A tak naprawdę nie wiem, nadal nie wiem jak powinno się pisać, a Ty Bartku wiesz. I to nie jest pytanie. Nie jest. Pozdrawiam Cię ciepło.

Można to nazwać starym stylem; używasz wielu wyświechtanych zwrotów, które w poezji trącą już myszką. Niemniej jednak nie sposób odmówić temu tekstowi pewnego uroku, jest całkiem zgrabny i wyobrażam sobie, że może się niektórym podobać :)

Halmar, nie będę udawać, że się znamy, ale czuję jakbyśmy się znały "od piaskownicy":)))
Dziękuję!

Odnaleźć w sobie dziecko i je utulić.
Albo wytarmosić swojego wewnętrznego zwierzaka.

Tomku, Twój komentarz uśmiechnął mnie do świata a nawet do mądrej głowy. Nie spodziewałam się, takiego odbioru. Jesteś pierwszą osobą, która stanęła bardzo blisko "dusycki":) Dziękuję!

Wojtku, bardzo, bardzo dziękuję!!!

Helen, wierzę w Ciebie Maleńka :) Uśmiecham się, ale mówię poważnie.

Bardzo ładne, Lucynko. Ja bym chciała być tą dziewczynką, której ktoś tak szepcze. W którą ktoś tak wierzy.

Przepiękny wiersz ile w nim emocji i prawdy