ty polaczku z zapałkami,

w pastowanych czarnych lustrach.

ryju wyśmiany przez syna,

mordo przez córkę opluta.

ty, co żona cię nie może

przez dwa palce z gardła zrzucić.

ty, o którym kurwy mówią,

że im milszy odbyt szczurzy.

ty, co każdy symbol nurzasz

w najpodlejszym gównie – swoim.

ty, co słowo „Duch” przytaczasz,

nawet wtedy ci nie stoi.

ty, co "kurwą" mnie nazywasz,

jakbyś z pustych strzelał jąder.

Niż ty milsze polskiej mowie

psim językiem myte prącie.

ty co śmiesz się tak nazywać

jak Ten, który dzierżył sieci.

ty wypierdzie, który sprawiasz,

że zaciskam dłonie w pięści.

Gdyby szmatę nazwać „szmatą”

to nasiąkłaby tym słowem.

ciebie, coś tę kukłę spalił, –

- ciebie nazwać tak nie mogę.