zapomniałam dopisać, że wygląda jak tekst pisany w porze lunchu.

jelenia z rykowiskiem też zeżryj, ale wróc z jednorożcem. czekam
na wiersz :P

w.l.d.: a wiesz, ze ja to pisalem w pracy, dokladnie w porze lunchu...? dziekuje, kurde, znow do tych pasow sie ktos gdzies, a one mnie tak jaraja
Milo: mowisz?, moze wroce...z jeleniem na rykowisku
pozdrawiam

ja bym pogrzebała w trzewiach, bo ta zebra na pasach to może być uśpiony jednorożec :)

wiedziałam, że nie wrócisz z niczym,
a wiesz, że wena najczęściej zastaje nas przy pracy?!

są smakowitości i to takie pazurzaste.
trochę drutu kolczastego i będzie miłoooooo

Milo: nie zartuj - zarzucaja mi, ze ten tekst wymaga oglady, bo sie wersy gryza. Jak zaczne grzebac w trzewiach, to bede musial przejsc na grind core chyba.
grzegorz: jeszcze nie tak dawno Cie nie ruszal. Mezczyzna zmienna jest.
Imre: jak zwykle, pieknie wyciagasz, choc nie po mysli autora, ale to dobrze, bo to Twoja interpretacja

Pozdrawiam

punczerska hasłowość ok
zbyt uczesany?
użyj cukru z odrobiną wody

cóż, podoba się

Całość podoba mi się.
takie rozmyślania nad źródłami szczęścia. Nie nad pełnią ale nad takim tu i teraz.

Płynne przejścia między kolejnymi elementami ciekawie prowadzą do puenty. Nie wracam z niczym- bo dostrzegam małe zawirowania w życiu dające mi oparcie- chwile radości i wspomnienia ale też momenty załamań i trudności , małe kroki prowadzące do szczęścia. Bo wg mnie szczescie to nie sielanka tylko pogodzenie w sobie tego co trudne i łatwe.

Konstrukcja całości przypomina mi cofanie się podobne do Coldplay'a

https://youtu.be/RB-RcX5DS5A

Dzięki za poczytanie
Pozdrawiam