Susan dziwny blask ma w oczach,

i już wiesz, że jest szalona,

widzisz, że to błysk od noża,

który Susan trzyma w dłoniach.

        Zajrzyj w głąb jej czarnych okien:

        Susan dawno tu nie mieszka -

        - patrzy z nich lustrzany Joker.

        Lunatycznie się uśmiecha,

        tańczy na krawędzi gzymsu,

        z wiarą jaką mają dzieci:

        ktoś o brzmiącym tak nazwisku,

        nie ma być synem człowieczym?

Susan dziwny blask ma w oczach,

i już wiesz, że jest szalona,

widzisz, że to błysk od noża,

który Susan trzyma w dłoniach.

---------------------------------------------

II wersja:

Susan dziwny blask ma w oczach,

i już wiesz, że jest szalona,

widzisz, że to blask od noża,

który Susan trzyma w dłoniach.

        Zajrzyj w głąb jej czarnych okien:

        Susan dawno tu nie mieszka -

        - patrzy z nich lustrzany Joker.

        Lunatycznie się uśmiecha,

        tańczy na krawędzi gzymsu,

        z wiarą jaką mają dzieci:

        ktoś o brzmiącym tak nazwisku,

        nie ma być synem człowieczym?

Susan dziwny blask ma w oczach,

i już wiesz, że jest szalona,

widzisz, że to błysk od noża,

który Susan trzyma w dłoniach.

        W bruździe Susan siał wilgotne

        swoje słodko kwaśne ziarno,

        aż wydało plon stokrotny:

        ujrzał węża z własną twarzą. 

        Wiedział, że już dojrzał owoc,

        młody, świeży oraz seksi.

        Stanął za nią, lekko popchnął,

        i jak cień się skrył za dzieckiem.

Susan dziwny blask ma w oczach,

i już wiesz, że jest szalona,

widzisz, że to błysk od noża,

który Susan trzyma w dłoniach.